Merhaba kızlar ben şuan hamileyim 8 aylık ve birde kızım var 2 yaşında.4 senedir evliyim istanbuldan tanışıp batmana getirdi beni daha böyle bir şehir olduğunu bile bilmeden bu şehre geldim ve burda ailesiyle yaşamaya başladık.Ne anlatayım bilmiyorum karmakarışık bir hikaye kocam başlarda beni seviyordu ilgileniyordu bunu çekemediler ana kızları planlar yapıyorlardı hep zamanla aklına girmeye doldurmalar başladı aldı başını gitti fazla detaya girip sıkmak istemiyorum ama çok şey yaşadık ben 2-3 kere istanbula gittim belki akıllanır diye ama yok adam ısrarla bu evden ayrılmadı hiç bir faydaları olmamasıma rağmen beni kızını alıpta gitmedi ezildikçe ezildim benimde hatalarım var ben çenemi hiç tutamam bağırır çağırırım onunda etkisi var çok kez yapma dediği şeyleri yaptım kabul ediyorum ama adam bizi hep arka planda tuttu ve HİÇBİRZAMAN ailesi olarak kesinlikle görmedi bu evde yalnızdım kimsem yoktu ayrı eve çıkalım sakinlik huzur olsun istedim beni anlamadı hep başından savdı ömür boyu bu evde kalacaz dedi cümbür cemaat yaşamak istemiyordum rahat değildim anlamadı...
Evede hiç para vermezdi hep evden yiyip içerdik adamın umrunda değildi aşırı aşırı cimri insanlar ve yemeğin lafını yapan insanlar hayatımda hiç böyle birşey görmediğim için çok garip geliyordu(geçen gün 4 senedir ilk kez kayınbabam bana bayramda 150 lira harçlık verdi anası kızı çatladılar herkese anlattılar telefonda) yemeğin lafının yapılması ayıptı bizde,yemek yediğimde arkamdan haram olsun derlerdi ananın bişeyini ye derlerdi o kadar içime otururduki bu laflar...tabi bunlar yakın zamanda oldu başta korkarlardı babalarından,eşimden beni korurdu şimdi beni koruyan kimse yok yalnız başımayım...
Şimdiki eşimle durumumuz o kadar kötü ki eve gelmiyor,kendine pasaport çıkardı ve buralardan gidecek bizi terkedecek...bende ailesiyle ömür çürütücem çok soğumuş benden gözünde tamamen bitmişiz geçen gün kızım hastaydı gel götür dedim gelmedi
Çok çaresizim ne yapacagımı bilmez haldeydim bana demeyin çocukları al annene git bunu yapamam annem kardeşim çalışıyorlar ve annem bize yıllarca babasız baktı süründü şimdi ona iki çocukla yine yük olamam bu evde kalmak zorundayım...doğumda annem gelicek buraya ama eminim yine çocugunun doğumunada gelmez belki ozamana kadar çoktan gitmiş olur yurtdışına :( Eğer öyle birşey olursa bende dedimki anneme çocuk biraz büyüse 5-6 aylık olsa bende bir işe girip çalışırım parada veririm eve öyle susarlar belki kendim çocuklarımla bir eve çıkarım yine batmanda belki utanırda geri döner bir umut...gurursuz demeyin başka şansım yok hem bana diyorlardı hep çocukları bırak git bırak git asla öyle birşey yapamam ama çalışırım baksınlar bakalım nasıl bakıyorlar...sizce saçmamı bu düşünce?
Fikirlerinizi yazın lütfen kalbimi kırmadan...:(