Postlarımı okuyan bilir görümcemin hastalıgı ve kayınvaldemin taşınmasına yardım etmek için Giresun'a geldim geçen pazar. Oğlum aşırı düşkün babasına hergün telefonda sürekli konusurlar hem normal hem görüntülü, akşam uykuya yatarken bana bakıp kapıyı işaret edip baba baba diyo içim acıyo:( sabah kalkıp yüzüme baba baba diyo baba nerde demek istiyo. Gün içinde genel olarak keyifli burda mutlu ama bazı hareketlerini inada bindirdi, mesela çeşmede oynamak istiyo ellerini yıkamak istiyo yıkatıyorum ama geri asla inmiyo inat ediyo ağlıyo bende sesimi yükseltiyorum ancak öyle çekinip dinliyo ama her seferinde de bagırmak ses yükseltmek istemiyorum artık ya üzülüyorum. Bunun gibi bikaç konuda inadı tutuyo. Normalde hiç inatçı bi çocuk değil hemen söz dinler, ama geldiğimizden beri hem ortam değişikliği hem burdaki koşturmam telaşım hemde babasını görememek etkiliyo galiba. Allahım hiçbir çocugu babasız annesiz bırakmasın kötü ayrılıklar yaşatmasın. Daha 3 hafta kadar burdayız inşallah oğlumun huyu iyice değişmez, zaten duygusalım hala şu taşınma işi çok canımı sıkıyo, İstanbula dönünce kayınvaldemin orda olmadıgını bilmek canımı sıkıyo, bi yandan görümcemin hastalıgı işte baya sıkıntılıyım bu ara gece daha cok düşünüyorum bunları içimi dökeyim dedim :(