Senin gibi birebir yaşamadım cnm ama baktığım yerde tuttuğum nesne ne bileyim hep depremle bağdaşdırıyorum. Nerde yaşam üçgeni yaparız nereye düdük su bıraksam. Üstelik Karadeniz deyim . Ama çocuklar bile aynı odada olsun birine ulaşayım derken öbürünü bırakmıyayım. Kızıyorlar bana zan yapma diye elimde değil tedbirli olmak istiyorum . Bir unutsam 5 hatırlıyorum kendim olmasa depremzede kardeşlerim ne yapıyor diye ve inanır mısın psikolojik olarak sürekli üşüyorum. Artık herkes emin bundan. Muhsin Yazıcıoğlu nda da böyle olmuştum. Üstelik küçüktüm. Elim ayağım buz içim donuyor. Ve hep kıyas halindeyim. Ben böyleysem, benim çocuklar burda bu kadar huysuzken çadırdaki masumlar n halde diye. Ve sadece eziliyorum elimden gelen bu