Boşanmaya karar verdim kesin olarak ama hala cesaret edemiyorum. Olay şu ki eşimin ailemle arası yok kardeşimin sürekli yanıma gelmesinden sikayetciydi ama ben hep sabrediyodum sen çocuk bakıcısı misin sen söylemisin istemiyorum üstüme yurudu az daha dovucekti. Ondan sonra erken yemek yemeye başladım diye laf etti neymiş o gelmeden bu evde yemek yiyemezmisim. Oysa daha sofradaydim ikinci tabağı yememistim bile. Baktığım bir cocukmus alt üstü ne yapiyomusum. Sabahları kalkıp işe giderken kahvaltı hazirlamamizsim bir türlü bahane etti çıktı gitti evden. Kardeşim 9 yaşında annem pazara gittiği için sana gelsin dedi tamam dedim. Benim kardeşim sonuçta karisamazsin dedim. Defol git dedi çocuğu aldı ben köye götururum dedi tartıştık. Annemi aradım anlattım bana kardeşim yüzünden böyle böyle yaptı dedim. Annenle cokmu iyisin de sanki sen bekarken anlasamazdik zor gecinirdik dogru ama yinede annem dedim. Onlari yüzüme vuruyor ve sürekli beni çocukla tehdit ediyor eve ne getirdiyse onu yapıyorum akşam geliyol iştahım yok yemiyorum diyo. Sonra düzgün yemekmi yapiyosun diyo bana cidden ne yapayım bir yol gösterin bıktım bu evlilikten çocuğum olmasa çıkıp giderdim şuan.