Ben sana küçükken yasadıklarımı yazsam vay be dersin. Ne sevgi ne ilgi görmeden büyüdük resmen. Okula giderken babam hazırlardı kahvaltıyı falan, annem dışarı da bırakırdı bizi babam işten gelene kadar, yani gece yarısına kadar, mutfağı kitlerdi yemek yemeyelim diye,küfürler hakaretler mi etmedi,demirle mi dövmedi ohoooo. 9 yasımda sırf patatesi yanlış doğradım diye dakikalarca dayak dedim. Ama hala anne diyebiliyorsam benim merhametimden kaynaklı sanırım.