9 aylık bebeğim var bugüne kadar eşim hiç destek olmadı. Güçlü olmaya çalışıyorum ama bazen çok zoruma gidiyor. Yorgun olduğu zamanlar yardım istemiyorum zaten sen dinlen diyorum. Ama çalışmadığı günler 2 saat bakar mısın işimi halledeyim diyorum asla bakmıyor. Duşumu bile zor alıyorum bebeği uyutmam gerek anca öyle bakar. Bazen yemek yemeye vaktim olmuyor ben bakayım da sen karnını doyur demiyor asla. Bebeğim küçük olduğu ve emdiği için anneme ve kaynanamada bırakmak istemiyorum zaten onlarında başında hep yeğenlerim oluyor bırakamıyorum.
Etrafımda bazı babaları görüyorum çok özeniyorum. Bebeklerine bakıyorlar anneleri dışarı çıkıyor nefes alıyor, uyutmasına yedirmesine giydirmesine surekli yardımcı oluyor, sen dinlen ben bakarım çocuğa diyorlar filan işte...
Ben ilk kez kendim için birsey istedim 2 saat çocuğa bakar mısın dedim. 1 saati uyuyacak 1 saat oyalayacak sadece. Ama hayır bakamam dedi. Üstelik işi yok.
Kendimi çok değersiz hissettiriyor çok üzülüyorum ben canım yok mu.
Utanmadan 2. Çocuk ister bide