Şekerciydi benim babam, eski işi gazetecilik ama sırf bize helal lokma yedirmek için seyyar olarak o yaşına bakmadan osmanlı macunu satardı. 2 sene evvelki bayramın ilk günü "Çocuklar benim şekerimi bekliyor" Diyerek işe çıktığı gün vefat etti.
Bu babamsız geçen 2.bayramım olacak ve değişen, gelişen, içimde yarım kalmışlıkları dolduran hiçbir şey yok. Hala buruğum, hala canımda 2.dereceden bir yanık var...
Bayram dediğin gülümsetir, heyecanlandırır, sevinçten havalara uçurur ama benim bayram hevesim, 2 sene önce babamla birlikte mezara girdi.
Öyle de güzel bir adamdı ki... Bu kadar zaman geçti üstünden ama hala daha onun adını duyanlar ağlayıp ardından ne iyi adamdı diye fatihaya başlıyorlar. Hiç tanımadığımız binlerce kişiden taziye mesajları hala daha geliyor.
Babamsız geçecek bayram, benim için çok da bayram değil. Evlendim üstüne çocuğum oldu ama ben hala babasız, yetim bir çocuktan başka bir şey değilim.
İnsan babası öldüğünde büyür, annesi öldüğünde yaşlanır demişler. Allah onları başımızdan eksik etmesin, kalan sağlar bizimdir...