Kafamin icindeki sesleri susturamiyorum. İş yapiyorum yemek yapiyorum susmuyo.
Dusunmek istemiyorum yaşadigim bu olumsuzlugu kenara koyup hayatima devam etmek istiyorum. Ama olmuyor zihnim surekli anlatiyor kuruyor.
Hasta olmak istemiyorum ben mutlu bir insandim psikoljimi yitirmek istemiyorum.
Ne yapabilirim.
Sorunun kaynagi ailem daha dogrusu annem . Benimle sacma sapan bi mesele yuzunden küstü o küsünce aslinda bi ailem olmadigini anladim . Onunla olan iliskimiz toksik bana iyi gelmiyor Ama ben bu toksik iliskiye kendimi alistirmisim meğerse.
Keske ağzimi tutsaydim . Diyorum ama haksız bana bu zamana kadar yaptiklari aklima geliyor diyorum nasil kabullenmişim. Neler yasamasim ama sindirmişim. Kabullenip affetmişim.
Bana yasattiklarindan en basitleri..
Sözümde benimle küstü, nisanimda küstü nikahim oldu sonra abimle damat tarafinin memleketine gonderdi beni perde halı bakmaya. Beni orda birakip abimi acil geri cagırdı .
Kınamda takilan takiları vermediler. Dugunumde kavga cikardi. Dugunume aksam 9da gelip 23.30da geri dondüler el gibi.
Arsalarini satip abime ev aldilar miras geldi abime araba aldilar. Bana bir kurus gondermediler.
Dogumuma gelmedi. Yanimda kalmadi.
Cocuklugum ve ergenligim hep psikolojik ve fiziklsel siddetle geçti.
Yahu ben bunlari sindirip onu hala sevebiliyoken o beni nasil bi kalemde siler.