İlk evlendigimizde birlikte yaşıyorduk, eşimi ve beni bastırmaya çalıştılar,19 yaşındaydım evlendigimizde, ne olduysa ondan sonra oldu, köydelerdi daha evlendigimizin ilk sabahı kapıya dikildiler, bi süre hep alttan aldım ses etmedim, ben ses etmedikçe tepeme çıktılar, afedersin eşim yokken tam şeytan oldular, eşim varken masum ayağına yattılar, ailemin yanına döndüm, bi 6 ay kadar ayrı kaldık, eşim boşanmak istemediği halde, annesiyle babası ortak bir tanıdığımızı arayıp biz boşanmaya da razıyız dediler( sanki onlarla evliymişim gibi), aldığıma sattığıma karışır oldular, ağzımdan laf almaya çalıştılar, eşim maaşı napıyomuş fln filan diye, baktım öyle olmuyo, evi tut 2.el de olsa eşyaları al gelicem dedim, eşyaların bir kısmını kendim getirdim, 2 yıl boyunca hiç konuşmadım, eşime demiştim gelirim ama konuşmam görüşmem sen görüşmek istersen görüş annen babandır diye, Doğuma gireceğim güne kadar yine görmedim, hastaneye gelmişler bide, sinirlendim ama Doğuma gireceğim için kavga çıkarmadım, sonra mesafeli davrandım hep, şuan da bisey deseler hemen cevabı yapıştırıyorum, hiç lafımı esirgemem, şuan eşim istemiyo gelmelerini rahat edemiyomuş haklı da deli dembelek konuşuyolar, bi de kibirliler ki sanki küçük dağları onlar yarattı, tevazuyu acizlik sanıyolar, sende görüş ama mesafeni koru, bişey alınacaksa bizim kararımız diyin, hatta eşin desin