Ablamlar annemlerle kalıyor. Köyde yaylada falan. Evde hasta babaannem de var. Arada hasta oluyor yaşlılık malum. Ta yaylalardan köylerden iniyorlar bazen günübirlik gidip geliyorlar bazen de bir gece kalıp dönüyorlar. Ben uzak yerde de değilim. Benim olduğum yere geliyorlar. Ama bana haber etmiyorlar babaannem hasta oldu diye. Çok nadirdir yani. Mesela az önce de ablam farklı yerden fotoğraf atmış. Ben de gördüm, yazdım ‘Neredesin?’ diye. Dedi ki ‘Halamlardayım.’ Halamların evi de benim evime on dakika ya var ya yok, o derece yakınız.
Sonra babaannem hasta oldu, ‘Duymadın mı?’ diye sordu. Ben de ‘Duymadım’ dedim. Annemlerden duymuşsundur falan’ diye düşündüm dedi. ‘Nasıl duymadın?’ diye beni yargıladı. Ben de dedim ki ‘Bana kimse söylemeyince benim nereden haberim olacak? Bana bir şey söylemiyorsunuz, sonra da benim haberim olmasını bekliyorsunuz.’
Neyse meğerse dün dört-beş gibi çıkmışlar yayladan aşağıya, dünden beri buradalarmış. Ve ne bana gelme var, ne beni arama, haberdar etme var. Yani çok kırıldım açıkçası.
Sonra bir de yargılıyor, ‘Nasıl haberin olmaz?’ falan diye. Ya insan bir arar, bir mesaj atar, arayamıyorsan bile. Yani ben anlamadım. İlla benim mi aramam lazım, babaannem nasıl diye. Zaten iki günde bir yada günlük arıyorum. Yani ölse, kalsa hiç haberim olmayacak ya.
Ben çok üzüldüm. Geçenlerde de halamla konuşuyordum, o söyledi. ‘Annem kafam takıldı, hastaymış ya’ diye. Ben de hiç bozuntuya vermedim. Sonra annemleri aradım, ‘Babaannem mi hasta?’ dedim. ‘Evet, sen duymadın mı, hastaneye gitti’ dediler.
Çok kırıldım gerçekten ya. Sürekli bana haber vermemek gibi bir şey var. Sonra da laf ediyorlar: ‘Nasıl haberin yok?’”diye. Dün 5 buçukta kardeşimle konuştum 5 yaşında. Babaannem gitti dedi nereye dedim öldü öldü dedi. Ben de deme öyle ayıp dedim arkadan annemde öyle dedi çocuk da küstü tamam dedim kapattı telefonu. O ara niye dememişler. Arkadaş bende mi sıkıntı var ya