Babam yüzünden. Ben annemin kızıydim hep hiç öz babamin kızı olamadım. Şeker hastası sinir hastası anksiyete olan biri . Uzun Yol şoförü olduğu için büyüklerim onu doğru düzgün görmeden evlenecek çaga eriştiler ama ben en küçüktüm. 72li abim var ben 91liyim. Ben 6 yaşında iken babam emekli oldu abim de 10 yaşında idi. Bu yedi kardeşin içinde en talihsiz biz ikimiz olduk ama abim erkek olduğu için çekip gitme avantajına sahipti. Olan bana oldu kısaca öyle bi çocukluk, ergenlik yaşadım ki tümden kayıp, annem olmasa, içime sevgi, inanç, iman gücü vermese o kafayla intihar bile ederdim.
Çok kötü geçen yıllar ve bi ton sağlık sorunları ile eğitim hayatımında önüne set çekince annem bu evden kaç dedi bana. . .
Kaçtım ben de o günden beridir babamin yüzünü görmüyorum annemle de iki üç ayda bir zor görüşüyoruz