benim eski sevgilim ortak tanıdıklara beni hep sordu onu bırakıp evlendim çünkü aşkına sahip çıkacak adam değildi seviyormuydu seviyordu ama yeterli değildi cesaret yoktu ve bende onu severek ayrıldım başkasıyla evlendim bir iki haftaya
aradı açtım evlenme dedi red edip konuyu kapattım eşime anlattım sonra yıllar içinde uzaktan akraba olduğu için numarayı bulup ulaştı tekrar red edip hayatıma devam ettim akrabalara beni soruyordu o sıralar bekardı tabi sonra benden 4 sene sonra evlendi oda iki kızı var 12 sene sonra karşılaştık köyde peşimde defalarca geldi hep kaçtım ortak arkadaştan numaramı alıp yazdı unutamadım seni seviyorum sen ilk aşkımsın asla unutmam bil istedim dedi bende ağzıma geleni dedim bitti bu iş çocuklarımız var bir daha beni rahatsız etme dedim sonra İstanbul'a döndüm 3 ay sonra bizim oturduğumuz semte taşınmışlar ileri yüzünden bense umursamıyorum iki çocuğum var eşimi geçtim bile ben çocuklarıma yanlış yapacak kadın değilim bazen saygılıla nasılsın falan yazdı onu bile yazma dedim bizden arkadaş dost olmaz dedim numaramı kırıp attım iki yüz versem sonu aldatmaya gidecekti eminim o şerefsizlik var onda yazık verdiğim gençlik yıllarım en saf masum duygularla sevmiştim hayatıma sçp bıraktı