Önceki postlarımı okuduysanız biliyosunuzdur eşimin ailesiyle geçinemediğimi. Artık ciddi ciddi eşimi sevmeme rağmen boşanmayı düşünüyorum. 1 yıl 1 ay oldu evleneli. Şuan hamileyim. Bizim alt komşu 1 haftalığına memleketine gitti ev soğuk oluyo. Bizde dedik ki hem görümcem geliyo değişiklik olur hemde sıcak evde oluruz falan dedik gittik. Görümcem geldi ya zaten önceki gibi elini birşeye sürdüğü yok. Odasına kapaniyo. Telefon bağımlısı. Az öncede bulaşık makinesini yerine yerlestiriyodum kayınbabam niye yengene yardım etmiyon dedi
Görümcem de ayakbağsi olurum dedi elinde de telefon var Instagram'da dolanıyo tam bardaklardan 3-4 tane anca kaldı ayağa kalktı elinde hâlâ telefonla gerek yok M. bitti zaten geç otur dedim tavırlı bı şekilde o da zaten yapmiycaktim ne bu afra tafraniz ya diye söylene söylene çıktı gitti odasina. Eşim uyandı o bu evden gidene kadar gelmiycem istersen boşa umrumda bile deil dedim kafamda falan bı yerimde enayi yaziyo sen okuyabiliyo musun ben iki canliyim onu yeme bunu içme demeyi biliyo çok biliyorsa yardım etsin dedim daha anlatmadan çocuk çocuk hareketler yapiyosun dedi iyi o zaman düşsünde sende rahatlarsın ne diye çocuk yapcaksam sana dedim o sinirle (biliyorum hiç doğru değil ama bianda ağzımda çıktı.)ağlamaya başladım bı yandan da başım dönüyor aşağıya h.ayvanlara bakmaya incek. üstünü giydi geldi yanıma sarılmaya falan çalıştı ittim anlattım aglayarak iyi akşam gideriz dedi bana sinirlenip kapıyı çarpıp cikti. O kadar zoruma gitti ki hâlâ ağlıyorum.