Anne diyoruz annee. Yav ben kızımın her derdini anlıyorum konuşamıyor bile. Ama benim annem ben kendimi ifade etsem de beni anlamıyor. Kimse anlamıyor. Beynimde damarlar yarı tıkalı durumda. Ölüyorum evde acıdan. Başım ayrı ağrıyor vücudum ayrıı. Kollarım uyuşuyor başım dönüyor. Dediğim gibi küçük kızım var evde kaç kez bayılma derecesine geliyorum. Doktorun verdiği ilaç bir işe yaramıyor. En son dedim başka doktora gideyim. 15 gün önce giresuna randevu aldım(Giresun da yaşıyorum) bugüneydi. İptal ettiler ben de dün gece orduya aldım. Eşime her zaman izin vermezler denk gelmişken herhangi bir doktora gideyim dedim. Sonuçta hepsi aynı ne farkı var. Annem o kadar çok söylendi ki niye uzağa gittin bekleseydin Bi 15 gün daha Giresundan alsaydın VS şeyler söyledi. O kadar hastamıydın diyor bir de. E hastayım tabi. Kaynanam da aradı naptın doktor işini diye. Söyledim orduya gidiyorum diye. Özele mi gidiyorsunuz dedi hemen. Yav sorsana ne dediler diye. Sanki sen vericen parasını. Neymiş kendimize bakmıyormuşuz. O kendine zor bakıyormuş. Ben de demedim ki gel beni bak diye. Az önce tekrar konuştuk onunla İlgilisiz ilgisiz konuşuyor hep. Ben neler gördüm yaşadım seninki ne ki deyip duruyor. Herkes bir değil ve herkesin yaşadığı kendine ağır. Anlamıyorum ben bunları. İkisi de diyor ki iyi alıştın gidiyorsun hastaneye. Napıcam a acaba evde baygınlık geçirirken. Yatıp TV mi izlicem tabi gidicem daha hastaneye. Sinir çıktı tepeme ya.