0 oy
2,511 göst.
Yenidoğan (0-3 ay) kategorisinde (4,123 puan) tarafından
tarafından kapalı
Daha bebeğim doğalı bi hafta oldu. Yakın zamanda da maalesef annemin gitmesi lazım. Annemin gideceğini düşündükçe ağlamak istiyorum.

 Bebeğim doğmadan önce cesaretliydim ama bu kadar küçük olduğunu gördüm ya içime bi korku girdi. YA bakamazsam ya hasta olursa ya ateşi cikarsa diye o kadar korkuyorum ki. Hele banyosunu vs nasıl yaptıracağım hiç fikrim yok. Bunu yazarken bile boğazım düğümleniyor. Lütfen bana bir şey diyin tecrübelerinizden bahsedin.
notu ile kapatıldı: Sohbet amaçlı açılan konular yasaktır. Menüden konu dışı sorular için ayrılmış alanda konunuzu açabilirsiniz..

52 Cevaplar

0 oy
(207 puan) tarafından
canim hic korkma. evladına o kadar guzel bakacaksin ki sen bile şaşıracaksın. simdi bir de lohusalikla boyle düşünüyorsun. bir de anne yanindayken %100 evladın sorumlulugu alinmiyor. o gidince herseyiyle ilgilenmeye baslayinca guc gelecek inan. hic korkma herseyiyle harika bir anne olacagina eminim
-Reklam-
0 oy
(3,306 puan) tarafından
Canım biz burdayiz ne olursa yaz,  bebek yönlendiriyor seni zaten 
0 oy
(296 puan) tarafından
Canm hepimiz böyle duyguları yaşadık ama sen onun bu dünya da korucu meleği olarak ona asla zarar gelmesine izin vermezsin ve şunudan da emin ol ki insani en güçlü ve tecrübeli yapan da korkularıdır ...Banyonusunu yaparken tamamen bebeğine gör bak nasıl da mükemmel bir annesi fark edeceksin 
0 oy
(254 puan) tarafından
Canım hiç korkma ben doğduğu günden beri tek bakıyorum şuan 17 aylık eşinle banyo yaptırırsin ateşi çıkmaz kötü düşünme ben hep eşimle herşeyin üstesinden geldik hep güzel şeyler düşün
0 oy
(120 puan) tarafından
Benim bebeğim de prematüre doğdu, ilk haftalar annem yanımdaydı kızım hem emiyor hem mama alıyordu ve ben biberon ile beslerken çok korkuyordjm. Annem gittiğinde daha kırkı bile dolmamıştı. Gece sabaha kadar kucağımda ağlardı, uyumazdı sebebini anlayamazdım. Yani benim de annem gittiğinde içim burkuldu ama kızımı kendim büyüttüm, her şeyi yaşayarak öğrendim çok da zorlandım şimdi 2 yaşında ama zorluklar hiç bitmiyor. Yine de tadını çıkarın, kucağınızda bir melek var. Korkmayın anne olmak başlı başına bir okul zaten. 
0 oy
(356 puan) tarafından
Dogum yapali 50 gün oldu. O kadar çok cesaretlidimki ki . annem ablam kayinvalidem karslerim yanimda kaldilar 2 gun sonra Akşam sütüm gelmiyor. Cocuk agliyor. Öyle hıçkırıklarla agladimki ben bakamam alin götürün bu bebegi diye. Emzir diyorlar emzirmiyorum. Altini degis diyorlar degismiyorum kucagima bile almak istemiyordum. 40 gün yanimda kaldilar. 10 gundur tekim ben bakiyorum. Zorlaniyorum. Kolik bir bebek zaten. Aglayinca istemsiz sinirleniyorum bagiriyorum ona. Ama sonra o benim çocuğum diyip sarilip öpüyorum. Zor ama mecburuz. Alışmak zorundayiz. Biz istedik dünyaya getirmeyi. O gelmek istemedi. Yapabiliriz. Hrp olumlu düşün
0 oy
(221 puan) tarafından
Benimde ilk bebegim ne annem ne kayinvalidem yanimda oldu 5 Kardeşiz ama isten dolayı hic biri gelemedi kalmaya gorimcelerim geldi gunduz gece gitriler hepsi de evli sezeryan oldjm hastanede 1 gece kaldi refaketci kardesim sonra tektim doğumu yapıp eve gelince bebegim yoğun bakimda kaldi bu ara tek geldim eve kayinvalidem köye gitti gelince çocuk 1 aylik olmuştu bende ilk teyzemle yıkadım 2 kere sonra tek yıkadım Allah kolaylığını veriyo vallahi buna inanıyorum hic korkmuyorum artik kayinvalidem bi kere üstünü değiştirdi 10 dkda resmen ben işe 2 dkka surmdi oyle alistim evde biri olsa bile yikamak istemiyorum tek daha iyi yıkıyorum sanki 
0 oy
(1,492 puan) tarafından
Canim valla allah ole bir kolaylik veriyor ki sanki 40 yillik tecrubeli anneymissin gibi oluyor is basa dusunce korkma basaririsin 
0 oy
(293 puan) tarafından
17. Günümüzde tek kaldık. Hem de sezeryan mıydım. İnan öyle böyle geçiyor zaman. 
0 oy
(497 puan) tarafından
Korkma Allah bi güç veriyor ki ben geceleri uyku uymadim surekli  bebeğim uyurken elini tuttum sarılık yaptılar bebeğimi  3 aylik şimdi zaman hızlı geçiyor kendine düzen yaparsan çok rahat yeni doğanın etmesi bile dakik oluyor  
0 oy
(19 puan) tarafından
Bende aynen öyleydim.. eşimin işe gitmesini hic istemiyodum..hiç bisey yapmasa bile yanında biri olsun istiyordum..bebek cok ağlarsa susturamazsam diye ödüm kopuyordu..3 ay olana kadar sürdü bu korkularım.. fakat herşeyi tek başıma hallettim..ilk başlarda banyosunu yaptırmaya bile korkuyodum..bikac seferden sonra tek başıma yaptırmaya başladım.. çokta stres yapmamak lazimmis..bir şekilde hallediliyo hepsi de..
0 oy
(93 puan) tarafından
Bende bebegimi ailelerine uzak  buyutenlerdenim ve hiç tanımadığım bilmediğim  bir yerdeyim korkularımız o kadar doğal ki  bunu her anne  yasiyor  ama şunu öğrendim annelik öğrenilmiyor   annelik onlarla birlikte inanin  ortaya çıkıyor  önce kendinize inanin sonrasi geliyor önce Allaha sonra size emanet o bebis  içiniz rahat etmesi için osman gonulal  in videolarını izleyebilirsiniz hemen hemen her konuda yardımcı olan bir doktor bakın isterseniz

İlgili sorular

0 oy
10 cevap 696 göst.
0 oy
14 cevap 833 göst.
11 Nisan 2022 Yenidoğan (0-3 ay) kategorisinde İkizannesi.3 (51 puan) tarafından soruldu
0 oy
4 cevap 516 göst.
26 Şubat 2024 Yenidoğan (0-3 ay) kategorisinde Fatmanur26 (109 puan) tarafından soruldu
0 oy
4 cevap 278 göst.
29 Temmuz 2022 12-24 ay arası bebekler kategorisinde Eeeesssrra (910 puan) tarafından soruldu
...