Ilk çocuğum 11 sene önce dünyaya geldi ki böyle ekran ile ilgili çok fazla bilgi sahibi değildim ve hiç çekinmedim izlemekten. Hiç öyle oturup tv izlemedi ama bu da yeterli değil tabi. Ama işin sonunda oğlumun hiçbir algı sorunu olmadı. Ama şöyle bir durum var biz hep aktivite de yaptık. Beraber yemek de yaptık, ana kucağında kendime bağlayarak bebeği, beraber kitap okuduk yani sadece tb büyütmedi çocuğu. Ama 4 yaşına geliyordu telefon falan da veriyorduk ama telefondan uzaklaştırdım. Tv yine izlerdi. Ve hep ileri oldu yaşıtlarından. Tv buna neden olmadı tabi ki ama negatif de etkilenmedi tabi.
Yeğenim mesela o tam bir ekran bağımlısı doğdu doğalı tv tablet telefon. 2 yaşında çatır çatır konuşuyordu. Evet baya konuşuyordu. Şu an 1. Sınıf sabah açar tableti gece uyuyana kadar ki 1 de falan uyuyor gece. Onlar hala aynı düzen devam ediyor. Ama kız ilk okula okumayı yazmayı kendi kendine öğrenmiş olarak başladı. Fakat ekrana devam ettiği ve YouTube vs gezdiği için aslında birçok kötü huy ediniyor aile farkında değil farkına da varmak istemiyor.
Şimdi 17 aylık bebeğim mümkün olduğu kadar uzak tutuyorum ekrandan. Diyeceksiniz ki madem bu çocukların ikisi de ekrana rağmen bu kadar iyi neden uzak tutuyorsunuz.
Ekran çocuklarda bağımlılık yapıyor. Baya ciddi bağımlılık bebekken farketmiyoruz. Büyüyünce çıkıyor meydana. Mesela ders çalışmak istemiyor. Uyumak istemiyor. Ekran bizim zamanımızda kötü arkadaşlar vardı hani anneler çocuklarından uzak tutmak istedikçe çocukları o kötü arkadaşlar için ailelerine yalan söylerdi falan. Ekran aynen o kötü arkadaş gibi oluyor. Bu yüzden mümkün olduğunca çocuğu buna bağımlı hale getirmemek taraftarıyım. Küçükken alışmayan bir çocuğu büyüdüğü zaman ekrana karşı zaptetmek daha kolay oluyor.
Mesela şu an oğlum 11 yaşında başarılı bir çocuk ama ekran bağımlısı arkadaşları var. Bizde pandemi yüzünden eve bilgisayar aldık ve sürekli çocuğu oyuna çağırıyorlar. Yasaklı oyunlara çağırıyorlar ki biz oğlumla o oyunları oynamaması için anlaşma yaptık. Virniki asi geldi herkesin annesi birşey demiyor falan dedi baktı geri adım yok devam. Çünkü erkenden tuttum ipin ucunu. Ama evinde bilgisayarı kapatmasını istedi diye aile eşyaları yerlere fırlatan çocuklar duyuyorum çok fazla.
O yüzden 30 40 dk değil mühim olan.. Mühim olan ekrana çocuğu teslim etmemek.. Bir bakıcı muamelesi yapmamak.
Mesela çocuk bilgisayar ile oynarken babasının oyun arkadaşı olması güzel bir örnek ama çocuğu tek başına oyun başında saatlerce bırakmak doğru değil.. Umarım anlatabilmisimdir. Ekran yanımızda olsa bile çocuğu asıl oyalan biz olmalıyız ekran değil