Seni o kadar iyi anlıyorum ki.1.5 yaşına kadar gece defaşarca uyanırdı.Emdiği de yok ağzına alır uyurdu çıkarsam basardı çığlığı ağlardı.Gerçekten psikolojim bozulmuştu.Gece beslenmesini kesmeye karar verdim 3 hafta sürdü ilk bir buçuk hafta krizdi o kadar çok ağladı ki.3 haftanın sonunda deliksiz uykuya geçti,sabah uyanınca gülümseyerek kalkıyordum nefes almaya yeni başlamış gibiydim yaşadığımı hissettim.Benim ki de doğduğundan beri uykuyu sevmiyor çok zor uykuya geçiyordu 4 yaş civarı direnmemeye başladı.Çok hareketli kıpırdamaktan uyuyamıyor resmen.Pes etme ben hala mücadele içindeyim.Geç oluyor ama oluyor.İkinci kızım 1.5 yaşında ablasının tam tersi gece beslenmesini iki günde kestim uyku desen yorulunca uyku zamanı gelince hiç direnmez çok şükür.Kısacası çoçuğun karakteri de çok önemli.Şunu söyleyim sınırlar çok önemli çok iyi çizmeyince çok sınırsız oluyor bu tarz çoçuklar benim büyüğüm öyle en azında.Desteksiz uyumayı dene bırak bir iki hafta ağlasın.Şimdi o ağlayarak elde etmeyi de öğrenmiştir çok zor işin ama kararlı olursan yapabilirsin.Sakin kalmayı dene ne kadar ağlarsa ağlasın sadece sarıl destek ol ama duygusal olarak nötr kalmayı dene daha sakin ve ılımlı olacaktır