Öncelikle bu şekilde düşünerek kendinizi yıpratmanıza çok üzüldüm. Önce kendinize hakaret etmeyin siz odun değilsiniz siz muhteşem birşekilde yaratılmış bir annesiniz. Sizin üzerinizdeki yemek lekeleri kusmuk lekesi dağılmış saçlarınız pijamalı haliniz çok büyük bir şükür sebebi bunu unutmayın. Siz size emanet edilmiş olan meleğin bakımıyla uğraşıyorsunuz bebeğinizi annesine babasına vatanına milletine hayırlı evlat ve Yaradana hayırlı bir kul olarak yetiştirirken kendinizi bırakmış olmanız çok ama çok normal heleki tekseniz. Biz kadınların genel yapısı fazlaca verici fazlaca fedakar ve çok çok ince düşünmek. Merak ettiğim eşiniz size kendini beğendirmek için birşeyler yapıyor mu? Siz hep evdesiniz sizin stresinizi azaltıcı davranışları var mı? Bebek bakımında size yardımcı oluyor mu? Bunun gibi birçok soru sorabilirim...
Demem o ki erkekler çocuk olduktan sonra kendi çocuklarını kıskanırlar çünkü düzenleri bozuldu tüm ilgi bebeğe gitti. Beraber uyumak, gezmek, film izlemek, rahat yemek yemek vs. artık günlük birlikte yaptığınız herşeyi özler ve bebeği kıskanır hale gelir takii bebek 2 yada 2.5 yaşına gelene kadar bilinçli olarak babasına düşkünlüğü artana, babasına sırnaşana kadar, babasıyla oyunlar oynamaya başlayana kadar. Erkek baba olduğunun tam bilincine varamaz.
Nasıl bebekler bir süreçten geçiyorsa eşler ve evlilikte bir süreçten geçiyor. Siz kendinize eziyet etmeyin zamanla herşey yoluna girecektir. Eşinizle bu durumu paylaşmalısınız kendinizi kötü hissettiğinizi bir süre bebekle daha çok ilgilenmem gerekiyor beni anlayışla karşılayacağını biliyorum bebeğimiz biraz daha büyüsün eski düzenimiz olmayacak ama üçümüz çok eğlenceli zamanlar geçireceğiz gibi kendi duygu düşüncelerinizi karşı tarafa iletmelisiniz. Bırakın eşiniz düşünsün. Karımı incitmiş olmalıyım yada neden böyle şeyler düşünmüş diye ona sorumluluk atın. Annelik çok kutsal bir sorumluluk tabi eşde ama herşey karşılıklıdır.
Allah gönlünüzü bir yuvanızı mutlu kılsın inşallah.