Bebekler aglayinca cok panik olup biran once susturmak telasina giriyoruz. Halbuki aglamalarinda (dusup yaralanma vs haric tabi) bir sakinca yok. Biz bile (en azindan kendim icin soyleyebilirim) duygularimiza hakim olamayip agliyoruz bazen (sinirden, sevincten...). O yuzden birak aglasin canim, hemen telas etme. Bak ne istiyor. Yapabilecegin bir seyse yap, yaparken de "annecim aglamana gerek yok, sen soyle/goster ben veririm vs" gibi acikla. Anlamaz deme, anlar. Ama yapamayacagin bir seyse net bir sekilde "hayir, olmaz. Şu şu sebeplerden dolayi veremem" de. Seni duymaz belki ama soyle. Pesinden de baska bir sey teklif et. İse yaramazsa birak aglayabildigi kadar aglasin. Eger ki agliyor diye pes edersen her defasinda seni pes ettirebilecegini dusunerek daha fazla aglayacaktir. Cocuguna karsi hep tutarli ol. Bir gun hayir dedigine ertesi gun -atiyorum- misafir var diye evet deme. Ama ayni sekilde evet diyebilecegin seylere de bosu bosuna hayir deme. Bu sekilde zamanla anlayacaktir.
Bir de tabi bir yas sendromundadir. Biz de iki yas sendromundayiz. Bu donemleri bilip ona gore hareket etmekte fayda var. Cunku cocuklar cok degisken. Bir gunleri bir gunlerini tutmuyor :)