Arkadaş yazmış kolik bebeği olmayan anlamaz die, kimse kimsenin ne yaşadığını bilmez, benim bebeğim de kolikti hemde öyle böyle değil,inledi çocuğum sabahlara kadar kucağımda pış pış tıs tıs gezerdim sabahlara kadar fön makinası elimde bayılıp kalırdım ama onun sesine biraz sakinlerdi sadece, birde eşim yakalandı mı virüse ben kaldım hepten tek başıma, bi eşim vardı yanımda elinden bişey gelmesede yanımda olması güç veriyordu bana, bizde bişey çıkmadığı için annelerin teras katında kaldım el kadar bebek ve sezeryanlıyım, üstelik belki bizdede var korkusu kimse yaklaşamadı yanımıza, kaldığımız yer buz gibi elektirik sobası ile ısıttım bebeğimi, üstelik sıcak suda akmıyordu kolik bebeğimi her akşam yıkamam gerekiyordu masajları yapıyordum, aldığım kiloların fazlasını verdim yorgunluk uykusuzluk süzün de kısa bir zaman sonra kesildi sitres üzüntü yorgunluktan. o yüzden kimse kimsenin hakkında bilmeden konuşmasın rica ediyorum. Ve ayrıca benim bebeğim de direk kendi öğrenmedi kendi kendine uyumayı herşeyin bir zamanı var canım sabır ve birazda tutucu olmak lazım, yoksa benim kızım bütün gün kucağımdan inmeyen bir bebek babasın da bile en fazla 5dk durur yapışığız anlayacağın, ama çok şükür bi şekilde uyku eğitimi verdim kendi çapımda ama ağlatarak değil.