Sezeryanla 36 haftalık 2260 gr doğum yaptım. Önceleri sütüm çok az geldi. 5.gün kontrolünde doktor 5 gün sonra yine cagirdi. Sadece anne sütünün yetip yetmediğini görmek için ve bingo! Günlük ortalama sadece 16 gram aldığını ve sütümün yetersiz olduğunu öğrendik. Mecburen mama takviyesi önerdi doktor. Her emzirmeden sonra 1 ölçek dese de ben gelenin gidenin "aman mama verme, sütün kesilir", "sakın mama verme, memeden soğur", "mama verirsen obez olur" lafları yüzünden günden bir iki kez vermeyi tercih ettim. Ve her verisimde ağlayarak bebeğimden özür diliyordum Tabi lohusalık depresyonu bir taraftan. Zamanla gelip gidenlerden "Sarılık oldu ben de mama verdim", "benim de sütüm hemen inmedi mecbur mama verdim", "iyi uyusun diye geceleri verdim" sözlerini duymaya başladım ve vicdan azabım son buldu. Sonuçta ben düşük doğum ağırlıklı ve prematüre sınırında bir bebegin annesiyim. Ona karşı sorumluluğum var. Hâlâ hem emziriyor hem mama vermeye devam ediyorum.
Mamayı eleştirenler yerden yere vuranlar da şey gibi; "aa sezeryan mi? Normal doğum dururken!" Çünkü biz keyfimizden ameliyat olduk, keyfimizden biberon dayıyoruz!