Benim de kızım 3.5 yasında 51 günlükte kız kardeşi var. Zaten huysuzdu artırdı. Ben bebek ve kendisi evdeyken çok sorun yok aslında ama eve babası da dahil üçümüz dışı biri girdiğinde değişiyor genelde. Babasına biraz daha az yapıyor ama başkalarına daha cok. Kıskandığını açık açık söylüyor bazen ben istemiyorum bu kardeşi felan. Çevremdeki insanlar büyük kıskanmasın diye o çirkin sen daha güzelsin, onu sevmiyoruz seni seviyoruz vs gibi çözümler üretse de ben buna karşıyım. Ben hic bu sekilde konusmadım. Aksine hep güzel bir sekilde konustum hep sevdirmeye çalıştım dengeyi kurmaya çalıştım. Mesela birsey olduğunda ya da o kardesine olumsuz baktığında "annecim sende bebekken böyleydin, sana da böyle yapıyorduk, sende bez takıyordun, bu beşik senindi sen büyüdüğün için şimdi odan var, kardeşinde senin gibi büyüyünce benimle yatmayacak" vs. Ya da vurmak ya da zarar vermek istediğinde "ben ya da başkası sana vurduğunda canın acır ve üzülürsün değil mi kızım, kardeşin de üzülüyor ve canı acıyor ama konuşamadığı için söyleyemiyor vs" bunlar böyle böyle çoğalıyor örnekler. Biz büyük kızımla yatmadan önce her akşam yatakta sohbet ederiz dua okuruz kitap okuruz. Hicbir sekilde eski düzeni bozmamaya çalışıyorum onla ilgi alanlarımı vs. Simdi seviyor kardeşini Bi işim olduğunda pusetinde sallıyor ağlar ağlamaz emziğine koşuyor :)) kıskançlıkta hala var ama ben bastırmak için elimden geleni yapıyorum :)