bizim akrabamızın çocuğu öyleydi. aileler biraraya gelince annesine yapışır otururdu. diğer çocuklar başka odada oynamaya gidince annesini de yanında götürürdü. annesi odadan çıkmak istese ağlardı. kimsenin kucağına gitmez, kimseye yanaşmaz, dokunsak bile ağlardı. sonra büyüdükçe normale döndü.