Yalnız kalmaktan korkuyorum

Question

Doğumdan beri üstümden atamadım nasıl aşabilirim bu durumu? Annem gelip kalıyor gittiği zaman yine içime sıkıntılar basıyo ağlıyorum sürekli neden böyle olur nasıl geçirebilirim bebeğimle kaliteli zaman geçiremiyorum kendi stresimden. Anneniz sizinde yanınızda kaldımı yada kalırmı ben onsuz yapamıyorum şuan resmen niye böyle oldum bilmiyorum 

Answer 1

Hiç bu durumu yaşayan yokmu

Answer 2

Canım öncelikle asla yanniz kalmaktan korkuyorum deme böyle düşündüğün sürece pisikulujini bozmaya devam edersin bebeğin 3 buçuk aylık olmuş onunla sürekli konuş oyalan heleki sıkıntılar basıyor dediğin zamanda ağlamak yerine bebeginle vakit geçir dışarı çık yemek yat başka bi işle oyalan yanı ve sık sık dua et ayetel kürsü oku.

Bende hamileliklerimde öyle hissederdim hatta sanki evin içinde  bi gölge  var gibi hep beni takip ediyor gibi gelirdi ve korkardım ama hiç bi zaman bu düşünceleri düşünüp te piskolujimi bozmadim kimseye yanımda kalın demedim hep dua ederdim ve o dönemleri kısa sürede anlatırdım

Hatta sanki biri beni hep evin içinde çağırır gibi ses duyardım 

Dediğim gibi yaparsan seninde sağlayacağına inanıyorum.. 

Answer 3

Merhaba benim.yanimda kimse kalmadı sadece 40 gün halam ve teyzem kaldı yarı yarıya annem vefat etti emin ol yanlız kalınca daha rahat edeceksin çocuğuna daha güzel vakit gecireceksin sıkıldığında sürekli dua oku içini ferahlar eminim geçecektir  

Answer 4

40 gün annem kaldı sonra gitti. Aynı şehirde bile değiliz ne annemle ne kayinvalidemlerle. Gurbetteyoz yanımızda kimse yok zor oluyo hele uyumadigi zaman zorlaniyorum ama her zman annemde ya da bir başkası yanımda olamaz bu benim çocuğum ve en iyi ben bakarım yanında olmalı onu sarıp sarmalıyim çünkü onu çok seviyorum ;) 

Answer 5

Cnm yanlız kalip bebeğine ısınmam daha önemli korkma benim bebeğim doğduğu zaman kucağıma  verdiler dedim ben bakamam korktum yanlız bebekle kalamam eve geldim 10 gün annem geldi yanımda kaldı  gitti  ve eşimin annesi her gün geliyodu 40 çıkana kadar ben bebeğimden soğudum emin ol ki 40 m çıkana kadar  daha fazla kimse yanıma gelmedi daha rahat ettim bebeğime ısındım korkumda gitti ben bebeğin üstünde uyumuştum annem varken çok korkuyodum çocuğumun üstünde yatarım allah korusun bisi olur diye çok korkuyodum eşime resmen yalvardım ailemin yanına gönder bu bebeğe bakamam ama sonra baktım çok şükür  allaha sırtını daya kalbini allah'a ver ferahlarsin  tam cnm dua et hep 

Answer 6

Doğum yaptığın günden beri tek basima bakıyorum kimseye ihtiyaç duymadan babası 2 hafta sonra ise başladı tek basima kaldım korkma ev senin rahat ol tek değilsin yavrun var artık 

Answer 7

Ben doğum yaptığım günden itibaren kendi ailemle problemler yaşadım her şeyi şikayet ediyolardı ben de yanımda kimsenin kalmasını istemedim. İlk 1 hafta belki acemiliğimiz olur diye kayınvalide kaldı ama hiç de gerek olmadığını sonradan anladım. O stres eşimin izni bitip işe başladığında bende de oldu ama kriz anında ne yapacağımı bilememekten korktuğum için oluyodu. Ağladığında kendimi suçluyordum. Sonradan bebeğimin bana verdiği tepkiler arttıkça etkileşimimiz arttıkça yani ve biri de yanımda olsa rahat rahat çocuğumu yetiştiremeyeceğimi farkettiğim için aştım bu korkumu. Şunu düşün sen onun annesisin ve en kötü şey bile olsa Allah korusun ona rahatlamasını gerektirecek her şey sende var. Ben onun annesiyim benden daha ötesi yok diyip hatırlat kendine sürekli. Zaman ilerledikçe geçiyo bu düşünceler. Ve mümkünse her sıkıştığında birileri gelmesin sen bilerek isteme ki bu düşüncelerle başaçıkabilesin

Answer 8

23 yaşındaydım ve ilk çocugumdu hiç bişey bilmiyorum napıcagımı nasıl tutmam gerektiğini nasıl emicek gece nasıl uyanıcam çok korkularım vardı gece kalkamıyodum emziremiyodum annem tutuyordu göğsümü inanır mısın annemi yanımda 1 ay kaldırabildim çnkü farklı sehirlerdeyız Gidince bende çok korkmuştum yapamam dedim ama yaptım bu bebeği ne kadar istedğimi ve onunla yalnız kalıp her anına ortak olmak istediğimi hatrladım Tek başıma baktım kaynanamı dahi yanıma almadım çnkü ne kadar ağız olursa okadar karısan oluyodu kendi eksiğimi kendim tamamladım zorlandıkca annemi aradım eşim destek olamadı pek gece de kalktım her şeyıne koştum şmdi çok şükür 10 aylığız Sadece biraz cesaret kendıne biraz güven sonucta herkes tecrübesiz ve bi yerlerden ders alıp gelmiyoruz anneliğe Kendıne inan Kendını o kadar da care sız ve muhtac hissetme unutma sen annesin 

Answer 9

Sen beni anlatmışsın.