Aynı durumu yaşamadan fikir vermek ne kadar doğru tartışılır ama, naçizane senin yerinde ben olsaydım....
Boşanma dilekçesini verir eş yerine koyduğum adamı sokağa atardım. Barışmak mi istio essek gibi Bi çaresini bulacak. Bulmadı mi sorun yok boşanma gerçekleşecek. Bu arada ben de boş durmuycam, annem çocuğuma bakabilio mu, bu çok güzel Bi fırsat saniye düşünmeden çocuğu anneme bırakır hemen iş aramaya koyulurum. İnsan eti insana ağır gelir anne baba sonuçta ama biryerdd sen de kendi evini kurmak istersin. İş bulunca çalışır belli Bi birikim yapmaya başlayınca eve de destek olurum yük olmaktan çıkarım. Baktım işler tikirinda üç beş biseyler atarim kenara ilerde nolcagi belli olmaz çıkarım kendi evime koltuk hali dolap yok mu, olmasın bana çocuğumun rahatını sağlayacak eşya olsun yeter ben heryerde uyurum her şeyle doyarım. Hersey zamanla der gecerim. Bi yerden sonra hersey rayına oturur. Bu süreçte alabildiğim yardımları asla geri cevirmem.
Bebeğe gelecek olursak esin adam olmayabilir ama onun babası istediği zaman görmesine müsaade ederim, vakit geçirmesine fln. Bunu eşim dediğim adam için değil bebeğim ixin yaparım çünkü ona da ihtiyacı var. He umurunda degil mi çocuk, sokmuşum babalarına ben yeterim der geçerim. Bir kadın olarak o kadar güçlüsün ki yeter ki yapmak iste ve geri durma.
Ben kayınvalideme bu yüzden çok kızarım 6 çocuk yapmış 6sini da ne iş sahibi edebilmiş ne okutabilmis hem de imkanları bol bolken asla çocukları ile ilgilenmemis, eşimden biliyorum psikolojisi iyi biri degil yetiştirilmek tarzı fln. 6 çocuktan sonra adam başkasını almış bunlara bakmamış ama iki kadını aynı evde yaşatmış. Bu 6 çocuk her türlü imkan olmasına rağmen sefil gibi büyümüş otelenmis üstlerine kimse düşmemiş, kadın adam ne getirdiyse onu kabul etmiş ve öyle yaşatmış çocuklarını. Şartlar farklı olabilir ama dusunuyorum lina aynı durumda olacak ve ben birinin bana lina icin yaşatmayı direttigi hayatı kabullenecem. Asla mümkün degil asla. Benim çocuğumun geleceğini ancak ben düşünürsem kurtulur, maalesef babalar anneler gibi her detayı düşünüp planlayamiyor.
Ben bebeğimi 6 aylıkken anneme bırakıp ise girdim, şükür ki benim böyle bi fırsatım vardı. He bu arada ben de eşimden çokça bosanmaui düşündüm ama olmadı tabi hala sabır ve iyi niyet gösteriyorum bazı şeylerin duzeldigini hissediyorum. Ama dediğim gibi ben aile konusunda çok şanslıyım ve bunu her fırsatta herkese kendilerine de söylüyorum.
