44 günlük benim de bebeğim. Günden güne azalıyor bu düşünce insan alışıyor sanırım bir de dilini öğreniyosun bebeğinin. Bi 20 gün sonra ağladığında altı mı kirlendi aç mı neye ağlıyo hafiften anlıyorsun.
Benim de psikolojim ilk zamanlar berbattı. Ne yaptım ben, çocuk bana göre değilmiş hayatımı mahvettim,ömür boyu hep upraşıcam, ne zaman büyücek, ben ne zaman istediğimde yatıp uyucam ne zaman deliksiz uyucam vs vs... Sayıyorum ki yalnız değilsin anla )
Şu 44. Günde söyleyebilirim ki hala geçmedi bebeğim akşam saatlerinde özellikle ağlama krizine girdiğinde ne yaparsam yapayım nasıl tutarsam sallarsam susmadığında. Başıma bela aldım, sallayıp atsam tarzı düşüncelerim oluyor.. Sinirleniyorum çok aşırı. Ama sonra oturup ağlıyorum kendime kızıyorum o bebek neye kızıyorum diye. Böyle böyle geçecek alışcaz sanırım.. Allah kolaylık versin hepimize cidden annelik hiç kolay değilmiş. Şimdi hamileliğimi özlüyorum oh ne rahattı valla böyle olduğunu bileydim 1 fazla gezerdim 1 fazla film izlerdim ha bir de gaz yapar diye yiyemediklerimi bool boll yerdim...