0 oy
571 göst.
6-12 ay arası bebekler kategorisinde (1,406 puan) tarafından
Merhaba 

Oğlum 8 aylık. Ben ilgileniyorken genelde kendi kendine oynasa bile yanında dururum oynadığı şeyleri hikayeleştiririm ya da onunla konuşurum. Benim dışımda babası da dahil olmak üzere çocuk kendi kendine oynuyor nasılsa diye telefonla vs ilgilenebiliyor. Ben de kızıyorum çocukla ilgilensene diye. Haftaya işe başlayacağım anneanne ve babaanne de bakacak onlar da oyun kurmada benim gibi değiller malesef. Çocuk kendi kendine oynar diye bırakacaklar muhtemelen. Ama ben oğlum kendi kendine oynarken sanki onu yalnız bırakıyor, gelişimini desteklemiyormuş gibi hissediyorum. Kendi kendine oyalanması da güzel ama bu düşünceden alıkoyamıyorum kendimi. Siz ne düşünüyorsunuz? 

10 Cevaplar

+1 oy
(1,561 puan) tarafından
Benim kizim 9 buçuk aylık tepemden kucağımdan hic inmez arada gidip kendi kendine oyun oynadığında onu sadece gözümle takip ederim seslenmem kendisi de oyun oynamayı öğrenmeli biraz rahat kalmali ilerde büyüdükçe daha da bağımlı oluyorlar ama tabi çok uzun degil bi 5-10 dk lik birsey 
-Reklam-
+1 oy
(798 puan) tarafından
Bence böyle düşünmemelisiniz bende tam tersine annem ve kaynanamı engelliyorum duran çocuğu ellemeyin diye şimdi oynarsanız ağlayınca nasıl durduracağım diyorum.benim felsefem duran çocuğu ellememek ama tamamende boşlamak değil keyfi yerinde olduğunda oyunda oynuyorum dikkati dağılama kadar bi yere takılıp kalıyor sakince o zaman bırakıyorum nefes alıyorum yapmam gerekenleri yapıyorum.yani aslında o ne isterse onu vermeye çalışıyorum endişe etme annesi maşallah güzelce büyürler.allah kolaylık versin işe başlamak muhtemelen çok zor gelecek sana ben geçen hafta istifamı verdim valla keşke tüm annelerin çalışmaya ihtiyacı olmasada gönlünce büyütebilseler bebişlerini.tabi bile isteye çalışmak isteyenede lafım yok :)
0 oy
(41 puan) tarafından
Aynı düşünce his bende var kaldikibkizim daha 2.5aylik ona çeşitli sesler çıkarıyorum ilgileniyorum arada ana kucağına yatırıp donencesini takıyorum onlara bakıyor bende evi topluyorum bi suçluluk hissediyorum yanlız bıraktım ilgilenmiyorum bak oda ole duruyo die bu annelik iç güdüsü galiba
(1,406 puan) tarafından
Bende daha küçükken de vardı bu evet sanırım ilgilenemiyorum diye düşünüp üzülüyoruz
0 oy
(2,701 puan) tarafından
9.5 aylık bebeğim kendi oynarken aynı şeyi hissediyorum sanki onu yalnız bırakıyormuş gibi, tabi sürekli onunla oynayamıyorum illaki kendi başına oynuyor ama burukluk oluyor gerçekten 
0 oy
(183 puan) tarafından
Benim kızbana yapışık tek oynaması için bırakıyorum ayağıma yapışıyor illa yaninda oturacağım. Yoksa oynamıyor keşke kızım da tek başına oynasa beni çok yoruyor 
0 oy
(866 puan) tarafından
Benimki 20 günlük bazen uyusun diye yatağına koyuyorum gözleri açık oluyor bırakıp gidemiyorum üzülüyorum
0 oy
(638 puan) tarafından
Aynı his bende de var kızım 6 aylık oldu son zamanlarda başladı kendi kendine oynamaya. Ben de bu zamana kadar hep onunla oynar tüm ilgimi ona verirdim ama yalnız kalmayı da öğrenmeli tek başına idare etmeyi de bilmeli. Şimdi o oynarken kapı kenarından yada arkasında bi koltukta sessizce oturup izliyorum yine gözetim altında kalıyor ama oyununa müdahale etmiyorum. Tabi bu oyun süreleri şimdilik günde toplasan yarım saat anca. Yine kalan zamanında ona eşlik ediyorum yada sıkıldığını farkedince yeni alan yada oyuncak sunuyorum ilgisini başka yöne çekiyorum. 

Ben ilerde Allah nasip ederse bi çocuk daha düşünüyorum eğer şimdi onu hiç yalnız bırakmazsam paylaşmayı bilmeyecek kendini büyümüş görmeyecek hala annesine bağımlı nazlı belki kıskanç bi çocuk olacak ilerde diye düşünüyorum. Yanılıyor olabilirim ama bunlar benim görüşüm. Kendi hayatımdan pay biçip öyle yönlendirmeye çalışıyorum. Ben ortaokulda yurtta kalmaya başladım ve hayatım hep ailemden uzak geçti anneme bağımlı olsam kendi ayaklarımın üzerinde duramazdım diye düşünüyorum. 
(1,406 puan) tarafından
Yoruma açık tabi ama sürekli müdahaleden ziyade oyununa eşlik ediyorum şuan. Zaten kendi kendine oyun kurmaya başladığı dönem direksiyon çocukta olmalı diyolar diğer türlü bizim yönettiğimiz oyun yaratıcılıklarını geliştirmez. Ben de hayatın bi çok aşamasında yalnız mücadele ettim kendi ayaklarım üzerinde durdum ama anneme çok ihtiyacım olduğu dönemde de kendi ayakların üzerinde durmalısın diye baskı vardı. Eksikliğini yaşadım bu yaşımda da hala. O dengeyi iyi kurmak lazım diye düşünüyorum
0 oy
(321 puan) tarafından
Ben de öyle hissediyorum malesef. Ama bnm kız sağ olsun o da bnm gibi düşünüyor sanırım ki hiç yalnız bırakmama müsade etmiyor yanindan kalktigim gibi çığlığı basıyor :)) ama bir yerde okumuştum tek başına oynamak etrafı keşfetmek bebekler için çok faydaliymis ,:)
(1,406 puan) tarafından
Zaten tek sıkıldı mı tepki veriyor yanına çağırıyor :) yine de içgüdü işte yalnız bırakınca içim burkuluyor
0 oy
tarafından
Merhaba, kızım 7.5 aylık gel gel demeyi öğrendi. Onunla sürekli konuşuyorum. Oyun oynuyorum. Gelişimini katkıda sağlayacak egzersizler yaptırıyorum ama bazen işim olduğu zaman örümceğin de kendi kendine oynuyor. İşim olduğu zaman ne yazık ki ilgilenemiyorum kendi kendine oynayıp, gülüyor. Sevinç çığlıkları atıp, gel gel diyor. Ben de işim olduğu zaman kendimi çok kötü hissediyorum sanki onun zamanından çalmışım da onunla ilgilenmiyor muşum, gelişimine katkı da sağlamıyor muşum gibi hissediyorum. İşim olmadığı zaman konuşma egzersizleri, kemiklerinin daha iyi gelişmesi için egzersizler yaptırıyorum. Oyunlar da oynuyoruz 
0 oy
(49 puan) tarafından
Keşke oyun oynasa en fazla iki dakika ondan sonra yanımda hep hiç ayrılmıyor bir buçuk yaşına geldi 

İlgili sorular

0 oy
0 cevap 194 göst.
0 oy
3 cevap 239 göst.
17 Ağustos 2020 6-12 ay arası bebekler kategorisinde ✓✓Clk38✓✓ (344 puan) tarafından soruldu
0 oy
1 cevap 218 göst.
28 Eylül 2022 24-36 ay arası bebekler kategorisinde Balanza (1,806 puan) tarafından soruldu
...