Kesinlikle öyle, bir kadının başına gelebilecek en güzel şey. İlk çocuğumda bir an önce büyüsün isterdim, kurtulmak isterdim sanki bu sorumluluktan. Herşeyi kafama takar dert ederdim. Şimdi tecrübeli anneyim. Hiçbir şey önemli değil. Uyumuyorsa ben de uyumuyorum öpüp koklayıp seviyorum. Güldürüp sakinlestiriyorum. Kucağına alışır diyenleri hiç takmıyorum. Varsın kucağımda olsun. O bebeği kucağında tutabilmek için herşeyini verebilecek bir sürü kadın var. Asla iş güç için aglatmiyorum bebeğimi. Günümün yarısı onun gulumsemeleriyle geçiyor. Sık sık emzirip kucaklıyorum, bol bol kokluyorum. Zaman çabucak geçiyor. Şimdiden 5 aylık oldu bile. Belki de bu benim son şansım diye düşünüp anneligimin tadını çıkarıyorum. Ve ilk çocuğuma haksızlık ettiğimi düşünüyorum. İlk defa anne olan arkadaşlarla paylaşmak istedim.♥️
