Canım benimki 4 aylığından beri öyle kafayı yedim ağladım kendime kızdım bir iki hafta normale dönüyor sonra tekrar şimdi 9 aya girdi. Hala öyle emerek uyuyor ve resmen yapışık ikiz gibiyiz. Beşiğinde değil yanımızda yatıyor saat başı da kalkıyor. Doymuyordur dedim o değil. Dış dedim o değil. Rahatsızlık dedim o değil. Ama dün akşam bir yazıya denk geldim ve her şey daha normalleşti :) anneye ihtiyacı var şu an her şey onun için yabancı ve yalnız kalma anneyi kaybetme korkusu oluyormuş :) oy dedim yaradana kurban :) boşver kız kim ne derse desin çocuğun sana özel :) Allah sağlıklı sıhhatli bir yaşam versin