Allah acil şifalar versin öncelikle. Şöyle ki kazaen olabilecek şeyler adı üstünde kaza ile olmuş olacağından en iyi şekilde atlatması ve daha dikkatli olunmasından başka çare yok malesef. Gaz burdaki annelerin bebeklerinin neredeyse tamamının yaşadığı ve çoğunlukla bebek hareketlendikçe ve artık gazını kendi kendine çıkarabildikçe, tabi bağırsak sindirim sistemi geliştikçe ve anne de yediklerine içtiklerine dikkat ettikçe hafifleyecektir. Genelde ilk 3 ay bebeklerin bakımlarının en zor olduğu, annelerin kendilerini en çok yıprattıkları dönem oluyor ama olumlu yanları olumsuz yanlarından fazla olmasaydı kimse birden fazla çocuğa yeltenmezdi bu da bir gerçek :) ben şahsen o dönem çok ağladım çok üzüldüm kendimi en yetersiz değersiz bakımsız özensiz ve mutsuz hissettiğim günlerdi. Sadece bebeğimle avunuyordum. Ama bebeğimin o günlerini çok özlüyorum, açıp videolarına bakıyorum sürekli ne kadar minikmiş diyorum. Ben onların gözüyle bakmaya başladıkça psikolojimi biraz olsun düzeltmeye başlamıştım. Yani şu yetişkin halimizle marsa gidip orada yaşamaya çalıştığımızı düşünsenize, ilk seferler nasıl afallarız ortama uyum sağlamak adına zaman geçmesi gerekir mücadele etmemiz gerekir öğrenmemiz gerekir. Aynı şey bebişlerimiz için de geçerli ve hiç bilmedikleri bu dünyada tek iletişim şekilleri ağlamak iken onlara yardımcı olmaktan, onların evi yuvası olmaktan başka çıkar yol yok.
Kendinize iyi gelecek şeyler yapın mesela evdeyseniz bile sabah kalktığınızda yatak kıyafetlerinizden kurtulun. Oje sürün. Makyaja zaman olmasa bile bi rimel sürün ne kadar güzel bir değişiklik olacaktır. Nerede yaşıyorsunuz bilmiyorum ama alın bebeğinizi dışarı çıkın yürüyüşler yapın. Sohbet etmeyi sevdiğiniz birileriyle görüşün. Yani normalde yapmaktan hoşlandığınız, size kendinizi iyi hissettirecek ne varsa tabi bebek bakımıyla ilgilenirken onları dört dörtlük yapamasak da minimalize ederek gerçekleştirin. Bunlar sizin ruhunuzu da besleyecek ve yaşadığınız dönemi daha kolay atlatmanıza yardımcı olacaktır