Kızım 1 yaşına kadar 4 duvar arasında anneannesi ve benimle insan görmeden yaşadı. Evimize başka birisi gelirse çığlık çığlığa ağlar, yetişkinleri sevmez ama 1 yaşından beri çocuk görünce aşırı mutlu olur, onlarla oynamak ister. Site içinde oturuyoruz, bahçeden çocuk sesi gelsin evde tutamayıp, kuzenine götürdüğümde onunla oynayacağım diye gündüz uykusunu bile atladığı olur. Demek istediğim şu, ne kadar tek de nüyse kapalı da kalsa sosyalleşme çağı gelince akran ister, ilgisini çeker. Tabi ki mizacı nın da etkisi var ama sizin anlattığınız kadar uzak durmaması gerekir diye düşünüyorum. Bence sık sık hatta her gün dışarı çıkarın, çocuklarla bir araya getirmeye devam edin. Zamanla gelişme olması lazım, olmazsa bir pedagog danışın