32 aylık oğlum tek başıma büyüttüm bugüne kadar kimsenin yardımı dokunmadı eşim şehir dışında çalıştığı için tek zor geçiyor havalarda sıcak gün içinde dışarı cikaramiyorm evde çok sıkılıyor 5 ten sonra çıkarıyorum dışarı evimizin önünde küçük bı park var oraya götürüyorum ama 2 sallanıp 2 kayıyor sonra sürekli koşuyor hiç durmuyor çocuklarla çok fazla oynamıyor kendi yaşıtlariyla oynuyor ama çok çabuk sıkılıyor hangi parka nereye goturursem hep koşma ihtiyacı duyuyor komşular bile söylüyor biz bu çocuğun hiç yürüdüğünü görmedik diye etrafımdaki çocuklara bakıyorum kimse benim oğlum gibi koşarak gitmiyor asla kiyaslamiyorm tabi 1 senedir bu yerdeyim komşum bile yok gerçi burda komşuluk denilen birşey yok mahallede çocuklar ölüyor bazen evin onunede çıkarıyorum kimisi bisiklet sürüyor kimisi top oynuyor kimisi başka bişe bende oğlumun bisikletini çıkarıyorum ama o yinede bisiklet süren çocukların peşinden koşmayı tercih ediyor anlamadım hep bı koşma halinde kendini konusarakta ifade edemiyor daha anne baba dayısının ismini söylüyor cici gıcık süs bazen işine geldi mi çiş diyo bu sorunda var bizde konuşması için elimden geleni yapıyorum ama sanki bilerek konuşmuyor renkleri öğretiyorum biliyor ama söylemiyor ne dediğimi anlıyor mavi diyince maviyi gösteriyor psikiyatriye de götürmüştüm kreşi önerdi ama burdada 3 yaşından önce almıyorlar evimizin önünde hemen o konuda şanslıyım 3 yaşına girince hemen gondericem en azından gözümün önünde olur bide kilo sıkıntımız var öyle herşeyi yemiyor çok yoruldum çok tükendim artık etrafdakilerin laflarını bile takmiyorm artık ama bı anne olarak oğlumu biraz toplu görmek en doğal hakkım bence 11 kilo hala kaç aydır böyle kullanmadığım vitamin kalmadı doktorumuz en son bı vitamin verdi en etkili vitamin diye oda fayda etmezse hormon testi yaptıralım dedi dizinde oğlunuz böyle mi yoksa bı benim oğlum mu böyle anlamadım