Hepsi köylerde yetişmiş insanlar. Yeni doğum yapmış kadınlara karışmaya bayılıyor bizim yörenin büyük kadınları. Psikolojim mahvoldu resmen. Biri geçen geldi bana diyor "nam hangi kadının sütü zehirliymiş, çocukları 30-40 yaşlarında kadının sütü yüzünden felç geçirdiler, bir evladı da öldü". Saçma sapan hikayeler anlatıyorlar bebek memeyi reddetti diye. O yüzden bu çekincem. Bir kadın da diyor "sütün yetmiyor, o yüzden bebek ağlıyor", oysa benim göğüslerimden süt fışkırır ve sağıp dolapta stok yaparım, yani sütüm var. Başka bir tanesi diyor "belki sütün yaramıyordur (bebeğimin tombiş olduğunu gördükleri halde)". Benim annem bana yardımcı olmak için yanıma geliyor arada. O bile kızıyor. Diyor "beni neden tek bırakıp gidiyorsun ikide bir çocuğu emzirmeye. Biz de çocuk büyüttük, aynı anda bir sürü insanla da ilgilendik,... Çocuğu bana ver, misafirinle ilgilen, ayıp". Öz annem böyle diyor, gerisini siz düşünün. Baya yıprattılar beni. Bir de ben şuan izinliyim ama normalde bir tercümanım, ara sıra gidip çalıştığımda annem sütümü biberonla veriyor. Biberona mahkumuz şimdilik :(