Anne olurken düşünmedin mi sözü öyle boş ki, bu düşünmekle olacak şey değil. Post sahibi gibi ben de yeğenlerim büyürken hep iç içeydim, koca adam oldular hala bebek gibi severim onları, onlara baktığım için hiç zorlanmam sanıyordum, alakası bile yokmuş. Onları sevip ağlayınca annelerine veriyorduk, kızım ağlayınca da getirip bana veriyorlar. Onlar için en fazla 2-3 gece uykusuz kalmışımdır, kızıma hamile kaldığımdan beri uykusuzum. Yeri geliyor günlerce tırnağımı kesecek fırsat bulamıyorum, iş yerimde kesiyorum. Bu yaşanmadan bilinecek bir şey değil. Ayrıca annelik öncesinde kendi hayatı olan, bağımsız yaşayan kadınlar için de sürekli birinin size bağlı olması zor kabullenilecek bir şey. Hayatınız hiç tahmin edemeyeceğiniz şekilde komple değişiyor, bu duygular çok normal. Dediğim gibi anneden önce insanız, kadınız