Yemek cecuklar için travma haline gelmiş. Yemek = annelerinin aşırı tepkisi. Israrı, zorlaması, sinirlenme di... Vs. Yanlış anlama benim oğlum da öyleydi.4 yaşına kadar resmen yemeden yaşadı. Evet biraz ufak kaldı. Ben ne zaman yemezse yemesin deyip görmezden geldiysem o zaman düzeldi. Hem de ne düzelme. Şu an 9 yaşında maşallah o yemediklerinin acısını çıkardı resmen.
Sofrada bulunsunlar hiç oturmak istemezlerse oturmasinlar. Ama sen iştahla ye yemeğini. Sabret aç yatsınlar hiç birşey olmuyo. Abur cubur da verme. Görmezden gel yeme konusunu. Bir daha da lütfen bu kadar tepki verme. Psikolojileri yemek yemelerinden daha önemli. İştahı toparlarsin da, psikolojiyi daha zor toparlarsin. Sevgiler