Ben mi abartiyorum bilmiyorum ama ben böyle olcagini tahmin etmezdim bebeğime bakarken çok zorlaniyorum. Öyle aşırı zor bir bebek değil ama hep kucakta durmak ve gezdirilmek istiyor asla oturtmuyor ve ben artık Sabrımın sonuna geliyorum. Sabır esigimde çok düşük eşim de yardımcı oluyor aslında ama hep böyle mi devam edecek bu çocuk büyüdükçe agirlasacak sürekli kucakta gezdiremem ki. Çalışan biriydim şimdi iş hayatı da yok evde sürekli bebek bakmak beni depresyona doğru sürüklüyor. Artık sorgulamaya başladım bebek benim neyime de yaptım diye. Böyle dusundugum için de çok utanıyorum çok üzülüyorum nolur moral verecek bi şeyler söyleyin benlik değil miymis bebek bakmak ,