Lütfen beni yargılamayin asla annelikten şikayet etmiyorum ama cidden 6.5 aydır çok yoruldum özellikle hastalık döneminde kaç gecedir sabahliyorum bilmiyorum ateşler içinde yavrum korkudan gece 2 den sabah 8 e kadar nöbet tutuyorum ateşi çıkarsa havale geçirir korkusuyla kimsem yok annemler Sivas'ta yaşıyor ben Ankara'ya gelin geldim kocamın ailesi var onlarda hep hasta mübarek bir gün olsun kızım biseye ihtiyacın var mı diye evime gelmezler bencil soğuk kişiler kocamda öyle biraz dinleneyim bak çocuğa derim 10 dk sonra durmuyor al bebeni sanki ben ceyizimde getirdim onun çocuğu değil biraz uyuyum ilgilen kendimi toplayim ben hasta olursam çocuk perişan olur kimse bakmaz diyorum sesini yükseltip çocuğa bagirmalar e dur artık uyu sende kızım gibi sorumsuz ilgisiz bı adamla nasıl evlendim hep kendime kızıyorum birde baba yaptım ne halt ettiysem ama ona sorsan harika bı baba ne yapsın çocukla ilgilenmek için işten 1 ay izin mi alayım bak sen anne değil misin gibi sözler inan yoruldum üstüne birde evden taşınma derdi var kış günü lütfen beni de anlayin kaç aydır tek başıma mücadele ediyorum söz konusu kızıma bakmak yormuyor insanlar çok yoruyor artık dayanamıyorum