Böyle hisseden var mi

Question

43 günlük kız bebeğim var 40 gün annem yanımda kaldı iki gün önce annem kendi evine gitti ben bebekle tek kaldım bı turlu bebekle aramda sevgi bağı kuramadım öyle hissediyorum sanki annem bile benden daha çok seviyor bebeğimi uyumadigi zaman çok sinir oluyorum yada altını degistrcem izin vermiyor o zaman da ben diyorum sadece emzireyim geriye kalan bakımı annem yada eşim yapsın kendimi suçluyorum annelik bu değil ama içimden gelmiyor başka ağladığı zaman çok üzülüyorum kendimi daha suçluyorum niye böyleyim ilk bebeğim çok istiyordum 

Answer 1

Bu yüzden bence bir anne ilk günden itibaren bebegi ile kendi ilgilenmeli, kimisi için zor olabiliyor ama sezeryan dogum yapmama rağmen hastaneden itibaren ben ilgilendim. 1 hafta annemde kaldım. Onda bile gece gündüz hep ben ilgilendim. Annem kal dedi 40 gun kalmadım. Elinde sonunda ben yalnız kalacağım. Alışmam, kendim bakabilmem lazim dedim. Evime döndüm. Lohusalık zor bir dönem canim ama geciyor. Sende bu süreçten geçiyorsun. Ama unutma o bebek senin bakımına ihtiyaci var. Sana muhtaç başkasına değil. 9 ay taşıdın. En güzel zamanlarindasin sukur saglikli bir bebegin var. Bazen zor dönemler oluyor ama emin ol zaman cok cabuk geciyor. Benimki 18 aylik oldu ve hiçbir şey anlamadım. Kendini kotu hissettiğin zaman bebeginin kokusunu içine cek ve Allah a şükret canim hepsi gelip geçiyor. ♡

Answer 2

Sanırım buna lohusa sendromu deniyor, yardım alabilirsiniz ,gecmis olsun

Answer 3

İlk zamanlarda annen yardım etmiş aslında alışmışsın birinin bakmasına belki ondan olabilir ama bebeğinin annesi sensin en güzel bağı sen kurabilirsin canım buna inan ve bebeğini emzirirken uyuturken ilgilenirken o aradaki duyguya dikkat et ve sinir oluyorum cümleni aklından at emin ol ilerki dönemlerde alışınca o bağ kuvvetlenince bu sefer birileri müdahele edince sinir olursun , sağlıkla sevgiyle büyüt yavrunu 

Answer 4

Benimde annem bwbegim 15 gunlukken gitti okadar zorlandimki gece beslemwye kalktigimda annem nerde diye soruyordum esime sayikliyordum resmen bide kucuk kizim var cogu zaman gercekten ac kaldik evde yiycek  var hazirlayamadim cok agladim kimse yardimci olmadi benek durmuyor uyumuyor tam bi cikmaz hep kendime bu gunler gecicek dedim sabret dedim oyle oyle icindeki o karamsarliklar lohusa sendromu gecicek annesi

Answer 5

Annem yanımda 52 gün kaldı ama çocukla çoğu zaman  ben ilgileniyodum bezi üst giydirmesi felan bende öyleydim bide akşamları ağlama krizi tutuyodu bi türlü sakinlemiyodu kaka yapınca sakinliyodu. Bende çok zor alıştım bide üstüne meme reddi başladı dahada soğudum çocuktan sinirden ağladığımı bilirim hatta el kadar bebeğe kızıyodum sonra kızdığım için kendime kızıp pişman oluyodum. Zor bi dönem belki 5-6 ay olana kadar çocuğa anneymişim gibi değilde bakıcı ablaymış gibi hissettim çok bunalmıştım ama zamanla geçti hepsi. İlk başlarda zor oluyo alışmak ama sonradan geçiyo. Bi çok anne yaşıyo bu durumu.

Answer 6

Bende öyleydim 15. gün yalnız kalmıştım bebeğimle. O ağlardı ben ağlardım çok aç kaldım yemek bile yiyemezdim. Akşam eşimin işten gelmesini dört gözle beklerdim gelsede bebeği tutsa yemek yesem diye. Açlıktan erimiştim bir ayda. Keske doğmasaydı falan diyordum. Bu anlattıkları evlat sevgisi bu muymuş diyordum kendi kendime. Bir türlü o bağ oluşmuyordu sanki. 2 aylık oldu kızım ilk kez gülümsedi bana. O anı hiç unutamıyorum. Şimdi diyorum ki o anlattıkları evlat sevgisi bu olamaz bu benim hissettiğim çok daha büyük bir sevgi diyorum. Dünyayı serseler önüme saçının teline değişmem öyle bir sevgi. Şimdi 6 aylık her anım çok daha eğlenceli geçiyor onunla. O yenidoğan zamanını hatırlamak bile istemiyorum çok zordu. Merak etme annesi geçici bu hissettiklerin. Eminim öyle bir an gelecek ki seninle miladın olacak. 

Answer 7

Benimde annem 1 hafta kaldı yanımda çalıştığı için fazla kalamadı. İyikide kalmadı bende senle aynı şeyleri yaşadım o 1haftada bile ne kadar annemin ilgilenmesine alışmıştım. Annem gidince boşluğa düştüm alışmam 1 aya kadar sürdü. Çoğu kez çaresizlikten ağladım. Sanki başkasının çocuğuna emanet bakıyormuşum gibi hissediyordum bende çok istedim bebeğimi ilk bebeğim. Sonra geçiyor ama korkma. Lohusa sendromu deniyor buna. Alıştıktan sonra herşeyini zevkle yapıyorsun. Bizde bugün 40 günlük olduk. Sallanan pusetine koyuyorım mutfakta artık  Beraber yemek yapıyoruz ona şarkılar söylüyorum.  Yani bu durum geçiyor korkma sadece biraz sabır et :)

Answer 8

Seni cok iyi anliyorum cnm lohusa depresyonu gibi birsey. Ben sezeryanla doğum yaptım ve yerimden kalkamadım için annem sadece 1 hafta yanımda kaldı ve o süreçte bile bebeğime hep ben bakıyordum annem sadece bebeğim ağladığı zaman kucağıma veriyor ya da altına yaptığı zaman işte bezini falan getiriyordu o kadar. Bende de hep ben ilgilendiğim için bir sıkıntı bunalma, bir taraftan ağrı acı içinde, bebeğim kolikti ve çok gazliydi sürekli onunla ilgilendiğim için artık çok yorgun ve uykusuzdum kaldıramıyorum diye ağladığım günleri bilirim ama en zor zamanlarımda bile kendime hep şunu hatırlatırdim. Ben onun annesiyim Rabbım bana sağlıklı bir evlat verdi ne olursa olsun onun bana ihtiyacı var. Ve daha sonra hep kendim baktım ve hiç zorlanmadım bu bir çeşit psikolojik baskı gibi hissettiriyor ilk başta ama sonradan bebeğine alıştıkça geçiyor canım inan bana uykusuzluk, yorgunluk bunlar evet zor ama geçici şeyler. Herkes doğurabilir ama herkes Bi evlat yetiştirip anne olamaz canım. Hepsi geçiyor ve geride kalıyor oğlum şu an 2 yaşına girmek üzere onunla yeni yeni şeyler öğreniyorum hergun keşke diyorum hep bebek kalsaymis ve şu an o anları hatırlayıp özlüyorum. Sende böyle olucaksin sadece birazcik sabır  sen onun annesinin kucağına al kokla sev unutma sen onun annesi olmayı seçtin ve Rabbım sana bu mutluluğu verdi.

Answer 9

Canım hiç üzülme Herkes bu yollardan geçti ben de yaşadım yanındaki destekçi gidince insan kendine bir boşlukta hissediyor Ben Nasıl bakacağım neden bağ kuramıyorum bu kesinlikle zamanla oluşan bir şey herkesin duygusu aynı olamaz Herkes bir anda Ay ben anne Oldum çok bağlıyım şöyle seviyorum böyle Kanım kaynıyor olmaz zamanla olan bir şey herkesin karakteri aynı değil kesinlikle ben de yaşadım Biz de çok istiyorduk planlı bir hamilelik oldu zamanla oluyor canım benim o onu koruma içgüdün yeterli bence Şimdilik elinden geleni zaten yapıyorsun zamanla birbirinize alışacaksınız beraber öğreneceksin Sen de onunla beraber büyüyeceksin Anne olmak öyle doğurdum anne oldum olmuyor zamanla öğrenilen olan bir şey bence Ayrıca kendin yapacaksın kimse olmayacak yanında da yanlış niye olmasın ki onlar da bizim annemiz kaynanamız torunlarının ilk anlarında tecrübelerini yansıtacaklar asıl yalnız kalınca daha beter olur bence ama bu ilk hissettiklerin çok doğal çok normal geçici sakın üzülme böyle böyle tecrübe edineceksin kimse mükemmel anne olmuyor doğum yapınca hepimiz tecrübesiz ilk çocukta