İşe başlayacağım çok üzgünüm. Çalışan anneler tavsiyeniz var mı

Question

Bi paylaşım gördüm burda anneniz çalıymasaydı daha mı iyi olurdu diye ve yorumları görünce çok üzüldüm çalışmaya başlayacağım zaman geldi aklıma kötü oldum. Büyük ihtimalle bir buçuk yaşına gelince başlayacağım ama bir yaşında başlama ihtimalimde var o zaman ki maddiyata göre. Şuan 7 aylık. Dolu dolu 7 ay geçirdik. Bir yaşına kadar da öyle geçecek inşallah. Elime hiç telefon almadım o uyanıkken. Hep onunla ilgilendim temizliğimi eşim evdeyken yaptım yemeğimi o gece uyurken yaptım ertesi güne. Sürekli etkinlik vs öyle geçiyor günlerimiz dışarı çıkıyoruz parka gidiyoruz falan. İşe başlayınca annem ve kayınvalidem dönüşümlü bakacaklar. Ben eve 6 da geliyorum. O zamana süt iznim olmuyor çünkü bir yaşında olduğu için. Çalışmam gerek çünkü büyük şehirde yaşıyoruz eşimde memur bende memurum. Onun maaşı yetmiyor. Biriktirdiğimizi harcıyoruz yetmediği yerde. Ben izne ayrılana kadar baya biriktirdim izindi kullanayım diye çünkü. Ama o paylaşımdaki yorumları görünce kendimi suçlu hissettim acaba ileride çocuğuda der mi keşke annem çalışmasaydı diye. Tamamen ona iyi bi gelecek sunmak için rahat yaşaması için çalışma gayem. İşimi bıraksam sonra çalışmaya başlasam olmaz memurum geri dönemem işten çıkınca. Of napcam bilmiyorum Allahtan yabancı değil annem kayınvalidem ikisi bakacak. Çok ilgileniyorlar zaten iki tarafta iyi bakıyor. Çocuğum beni unutur mu sizce akşama kadar. Benden soğur mu çok üzülüyorum öyle bir şey olursa diye 

Answer 1

Ben bebeğim beş aylıkken başladım kredi ödüyoruz mecbur kaldım şuan dokuz buçuk aylık.annesisiniz unutmaz ama hep bırakılma korkusu oluyor sanki .yarı zamanli calsiiyorm .iki buçuk gün .evde oldugum günler odadan çıksam ağlıyor üzülüyorum .bende mecburum çalışmaya ama deprem olup okadar insanlar ölünce bende herşeyin boş olduğunu anladım .kafam çok karışık .işi birakasm var.karnimiz doysun yeter diyorum .çocuğun anneye ihtiyacı olduğu zamanlar yanında olmadıktan sonra paranın ne anlamı var diyorum ama bırakamıyorum da işi.bende şu bir kaç gündür bu konuda çok bunaldım 

Answer 2

Ben ilk oğlumda 3 aylıktı çalışmaya başlayınca özel sektörde 9 saat çalışıyorum haftada 1 gün iznim  var ilk oğlum ben gelince bazen suratıma kapıyı kapatrdı git ben gelmiyorum eve burda kalacağım diye ağlıyordum hep beni istemyo falan diye şimdi 5 yaşında hala babannesine çok düşkün malesef bu gerçek şimdi 4 aylık bir oğlum daha var ona da kayınvalidem bakacak 6 aylık olunca başlycam işe benim de kafam çok karışık işe başlasam oğullarımdan uzak olucam yine başa saracak üzüleyecğim hep başlamasam istedikleri hayatı onlara veremiyeceğim. Büyük oğlum 1 gün babannesini göremese ağlar özledim diye siz memursunuz daha az çalışıyorsunuz ve sizin yerinizde olmak isteyen çok insan var bir şekilde büyüyo çocuklar en azından ilk 1 yıl berabersiniz evde olunca çok ilgilenin benim eşim yardımcı olmuyordu malesef işten gelince hep iş yapıyordum doğru düzgün ilgilenemiyordum bile:( annelik hep bi vicdan yaptırıyor insana :) 

Comments

Sizde benim gibi çalışınca tek başıma hafta sonları anca iş, yemek ,çocuklar ,yorgunluk...eş desteği de olmayınca üçretsiz izne ayrıldım şimdi artık çalışmak istemiyorum.

Answer 3

Ben 7 aylıkken başladım çok tedirgindim ama boşunaymış. Tek söyleyeceğim şey, evden uzaklaşıyorsun iyi geliyor psikolojik olarak ve çocuğunu özledğin için daha çok ve iyi ilgileniyorsun. Ev işleri çocuk dhaa çok yoruluyorsun ama çok stres yapma öyle ya da böyle geçiyor her şey. Ki sen maşallah bayağı büyümüşsün rahat etmene az kalmış Allah yardımcın olsun canım

Answer 4

İmkanın yoksa mecbursun ama imkanın varsa çalışma uzat iznini. Ben oğlumu 11 aylıkken bıraktım hemde hiç tanımadığım Bi bakıcıya. Sonradan çok pişman oldum ama Allahtan iyi çıktı hala görüşürüz ona anne der bana demezdi çok üzülürdüm. 7 yaşında hala daha terk edilme korkusu var atlatamadık bizsiz kimse de kalmaz. Her çocuk aynı değil. Ama diyorum keşke Bi imkan olsa da anneler ilk 3 yıl çocuklarına kendi baksa. Beyin gelişiminin yüzde 80i ilk 3 yıl da gerçekleşiyor. Yine de çok üzülme anane ve babanne kendi çocukları gibi bakar en azından yabancı değil bıraktıkların 

Answer 5

Yeğenim yani kizkardesimin kızına annemle ben baktık. Kardeşim yeğenim 1.5 yaşında bile değildi çalışmaya basladiginda. Her gün ya hergün ağlıyordu anne beni bırakma diye. Aşiri annesine düşkündü çok ozluyordu. Her dakikası onu anmakla geçiyordu. Şuan 10 yaşında hala annesine aşiri düşkun. Değişik bir bağlılığı var. Hep ayrılık korkusu ile büyüdü. Halbuki ben okulöncesi Öğrt okudum. O kdr güzel ilgilendimki. Ama ben ne yaparsam yapayım hiç bir zaman annesinin yerini tutmadım.  Ama pskilojik olarak hala dediğim gibi annesine çok bağlı. Onsuz birşey yaomaz

Answer 6

Inanirmisiniz bende 4 ay sonra baslayacam sizin dediginiz postu okudum o kadar icim acidiki simdi sizinkine yazilan cevaplari okudukca dahada kendimi kötü hissetim zaten bulanıyordum iyice kafaya taktım okuduklarimdan sonra.bende memurum isi biraksam olmuyor birakmasam olmuyor 23 aylik olacak başlayacagim zaman bi gönlüm diyor üzülme onun gelecegi icin 2 3 yila zaten okul kosturmasina girecek oda evde olmayacak yillarin emegini hemen silip atmak istemiyorm bi gönlüm diyor 3 günlük dunya evlatla geciremedikten sonra ne anlami var diye o kadar zor bi durum ki yazarken bile nefesim kesiliyor nasil olacak diye 

Answer 7

Kızım 5.5 aylık 2.5 aylık olduğunda ise başladım mecburen ücretli öğretmenlik yapıyorum başlamak zorundaydım ki en uzun ders saatim 4 saat tek sorun hiç tatil günüm yok 7 gün de dersim var  ve hafta sonları gece 10 da bitiyor. Haftanın üç günü 3 saat dersim var 4 günü 4 saat az gibi görünüyor ama değil bebek için  imkanım olsa 3 yıl asla çalışmam kendim buyuturum alabildigim en az ders saati buydu yazın çoğalacak saatlerim şimdiden karalar bağladım sizin gibi memur olsam ücretsiz iznime devam ederdim atanan arkadaşlarım hep o şekil yaptılar iki yıl izne ayrıldılar.  Şimdi evimi degistiriyorum ve kredi çektim artık çalışmama imkanim hiç kalmadı. Ama inanın asla iş yapamiyorum ne uyku düzenimiz var ne mutlu bir bebiş üç gündür ağlıyoruz beraber sanırım dış patlatacak yada onunla daha az ilgilenebildim diye huzursuz. Eşimle aynı anda evden çıkamıyoruz annem yada kayınvalidem bakıyor ama 15 dk sonr telefon çalıyor durmuyor diye. Elimden geldiğince onunla ilgileniyorum oynuyorum ama üç gündür nafile sadece gecelleri mutlu oluyor oyun oynuyor ben dersten gelince ve az evvel uyudu miniğim beni bekliyor resmen geceleri uyumuyor düzen müzen hak getire.. keşke ücretsiz izin alma şansım olsaydı da alabilseydim. Tam saat calisan annelere bebislere Allah'ım kolaylık versin o çok çok daha zordur empati yeteneğim bile o durumu karşılamıyor ben 4 saat çalışıp bu denli oluyorsak tam çalışsak sanırım bebeğim yüzüme bakmazdi   annelik gerçekten hem çok zor hemde cennete kavuşmuş halimiz