O herkez hastahaneden çıkmadan, tarifler hastalıklar senaryoya başlıyorlar, onlar kalsa ya sütümüz yetmiyodur yaramıyodur hasta edip bakamamışızdır, sanki biz doğurmamışız da biri bize emabet etmiş, bi salsalar şu anneleri, anne içgüdüsü herşeyin üstünde, hastaysa hastalanacaksa bile hissediyor insan, hele ilk başlarda, çocuk uyuduğunda yerine yatırmak için kucağında götürürken ya ayağım takılsa, ay ya şöşeye kafası gelirse düşüp naparım diye kapıdan geçemiyo bu anneler, zaten içimiz.gidiyo evlatlarımıza, bizi yetmez gibi bunlar da paranoyak yapıyo, ben diyorum artık, ben doğurdum ben çektim çileyi, inanın uzaktan ben kadar düşünemezsiniz benim evladımı diyorum, kızan kızsın, ben de kızıyorum