O kadar çabuk geçiyor ki anlatamam. İlk çocukta hep yorgunluk, hastalık şu bu aklımda kalanlar. 10 yıl sonra yaptık ikinci çocuğu ve nasıl çabuk geçtiğini bildigim için gece uyanıp çok özlediğim olmuştur santim santim tüm yüzünü elini ayağını. Eşim bazen beni görünce tüm gün yanında niye bu kadar özlüyorsun diyordu.. Baksana diyordum sanki çiçek açar gibi sanki geceden sabaha bile değişiyor kaçırmak istemiyorum.
Geçer ama sakın güzel anları kaçırma telaşına kapılıp.
Ama benim biri 11 yaşında oldu. Hiçbir zaman oh diyemiyor anne kişisi