29 aylık Sendromlar ne zaman biter ne yapılabilir

Question

Arkadaşlar tükendim kelimenin tam anlamıyla tükendim. Kendi duygularımı kontrol edip duzenleyemiyorum ki kızıma yardımcı olayım öğreteyim.. ikimize de psikiyatri randevusu aldım ama o güne kadar iyice kontrolden çıkmazsak iyi. Tavsiyelerinize, her türlü onerinize elestirinize desteğinize açığım yeter ki birşeyler yazın lütfen.. bu güne kadar öyle bir yetiştirmeye çalıştım ki kızımı en ufak sesimi yükseltsem vicdan azabı duyardım. Şimdi yeter biktim deyip avaz avaz çığlıklar atan bir anneye donustum. hatta az önce gerizekalı diye bagirdigim. Pozitif disiplinle yetiştirmeye gayret ettiğim ağlayarak birşeyler elde edemeyeceğini asiladigim aşılamaya çalıştığım daha doğrusu o çocuk gitti yerine bambaşka ama bambaşka bir çocuk geldi. Evet zaman zaman inatti krize girip ağlıyor tutturuyordu falan ama uygun yontemlere atlatiyorduk ama şu an tam bir çıkmazın icerisindeyim. Asla hayırlara boğan bir anne olmadım özgürce herşeyi yaptı cocugum ona zarar gelecek şeyler dışında hep önünü açtım özgüven kazanması adına. Kendi işini kendi görmesi adına birey bilinci erken oluşması adına başarılı da oldum kendini ifade eden konuşan ayakkabı çorap kıyafet giyme tuvalet ihtiyacını giderme gibi bir çok temel ihtiyacini Cat pat eğri doğru da olsa yapar ve sorun da aslında tam olarak burda başlıyor. Hiçbir şeyi ama hiçbir şeyi bizim yapmamıza müsade etmiyor kendi de yapmadığı noktada yapmaya mecbur isek o an için zamanla yarışıyor isek kendini yerlere atmalar tepinmeler avaz avaz çığlıklar atmalar yani size anlatamam anlatamam.attigi çığlıkları geçmiyor artık hiçbir şey kriz üstüne kriz yaşıyor 

Answer 1

Kriz yaşayan bir tek biziz sanırım ana kiz 

Answer 2

16 aylığız her günümüz kriz büyüyünce düşünemiyorum. Allah sabrını vermiyor maalesef. Bir yaram var ve sürekli birileri o yarayı parmağıyla oyuyor gibi geliyor. Bazen sakin kalabiliyorum bazen oturup onunla ağlıyorum. Yalnız bakmak çok zor. Ben kızımı sakinleştirsem beni kim sakinleştirecek. İnat inat inat her şeye inat insanın sabrının da bir sınırı var. Çözümü olduğuna da inanmıyorum. Ben psikolojik destek de aldım ama her şey güzel olmadı yine de :) 

Comments

Yaaa demeyin umudum psikolojik destek almaktaydı. Çünkü en büyük sorunu kendi oto kontrolümu saglayamamak olduğunu düşünüyorum esasında çünkü bebek bebekligini yapıyor en nihayetinde. Kimi bebekte tavan kimi bebekte az ama iş bizim sakin kalıp doğru rol model olabilmemizde ama bu her zaman mümkün olmuyor işte bu ara bağırıp çağırıyorum vicdan azabı çekiyorum sonra ardından yine bağırıp çağırıyorum böyle olunca çocuğun huyu suyu katmerlenerek olumsuz yönde evriliyor . Zor gerçekten çok çok zor layığıyla anne babalığı olması gereken doğru çizgide sürdürebilmek. Allah yar ve yardımcımız olsun inşallah yaradan hayırlı bireyler yetiştirebilmeyi nasip etsin hepimize

---

Psikolojik destekten daha yararlı olan şeyler:
1) Sosyalleşmek: bir arkadaşla evden işten bebekten uzaklaşıp bir kahve içebilmek
2) Spor yapmak: Hem bebeğim peşinden daha rahat koşmayı sağlıyor hem de zayıflayıp eski günlere geçmeyi
3) Meditasyon ve mindfullnes: Ben eskiden beri yaptığım için beni rahatlatıyor
Yine de çok yoruluyorum ağlıyorum arada bu da normal kabul ettim artık :)

Answer 3

Genelde 3 3.5 yasinda bitiyor canim sonuna yaklaşmissiniz aslinda canim benim bebegim 22 aylik o kadar tecrübeli değilim ama bu zamana kadar edindiğim tecrübeye dayanarak sakin kalmak o an ona dokunmamak ve o an sarılmak ister misin? Benimle konuşmak ister misin? Diye konuşmak en doğru yaklasim oluyor. Bende bu zamana kadar bunu yapmaya çalışıyorum. Ama yapmaması gerektiği seyde izin vermiyorum. Agliyor evet ama ya konusuyorum ya da o an bir fikir üretip kafasını baska bir seye vermesini sağlıyorum. Mesela bu aralar sabahlari kalkınca corap giyinmek istemiyor. Agliyor mesela o an isyan ediyor. Bende onun yanında giyinip ona yol göstermeye çalışıyorum. Mesela dün bir pijama seçtim ve ısrarla hemen onu giyinmek istedi. Isyan etti ama hemen izin vermedim. Once bezini, atletini vs değiştirdim. Oyle giyindi. Sınır koydum. Boyle boyle sınır koymaya çalışıyorum. Galiba bazı şeylere izin vermek sonra daha kotu şeylere sebep oluyor. Sende suan bu kriz ortasındasin.. ama soyle düşünebilirsin. Bu günlerde gelip geçiyor. Bu yaşadığı durum kalıcı bir sey olmayacak. Büyüdükçe daha farklilsacak..Bu yaşananlar gelip geçici diyip bu zamana kadar nasıl oldu ise yine bu sekilde sakin kalmaya devam edebilirsin.

Comments

Çok teşekkür ederim. Evet inşallah iyi dilekleriniz gibi olur herşey pamuk gibi oldum yorumunuza çok teşekkür ederim iyi geldi. Sizin aylarınizda biz de oyleydik bu ara ben bilinci tavan olmsya başladı sanırım. Ne seçenek sunma ne sınır koyma ise yaramıyor hiç bir şey kriz anında etkili olmuyor illa ki geçicidir yani öyle umuyorum inşallah. Genel olarak uyumlu gidiyorduk tabi ki birşeylere tutturdugu oluyordu ama kısa açıklamalar dikkatini dağıtmalar sarilmalar ise yarıyordu çabuk sakinliyordu. Bu ay memeden de kestim onun da etkisi büyük sanıyorum. Ben bilinci tavan. Haliyle su an ne sınır dinliyor ne sakinlesebiliyor. Dediğim dedik inat aglak mızmız bla bla artirabilirim ama inşallah düzelecek sabır selâmet diliyorum. Ben biraz sakinligimi koruyabilsem herşey çok daha güzel ve kolay olacak da Allah yardım etsin

---

Rica ederim canım benim hepimiz bu yollardan geçiyoruz, gececegizde...ama anneyiz hepimiz eminim güçlüyüz. Sende öyle canım annelik kutsal bir sey bu günlerde gelip geçiyor ve bu zamanlari zor olsa da bu gunler geri gelmeyecek ne yazik ki...o yuzden anı yaşamaya bakalim. Bak kendimden örnek vericem. Benim bebegimin havale gecmisi var. Havaleden sonra o kadar stres yaşamaya başladım ki artık her gün atesine bakiyorum. En ufak hapşırma ve öksürmede hasta mi olacak acaba dusuncesindeyim. Psikolojimin bozulduğunun farkındayım. Artik böyle kendimi içten kotu hissettiğim zaman elimi aliyorum. Omuz kismina vurup, kafamdaki düşünceleri silmek için kendimle konuşuyorum. Bu sekilde sakinlestiriyorum. O an sende böyle bir sey yapabilirsin. Bu da bir nevi meditasyon, sonra derin bir nefes al canim.. Her sey gecici sakin ol diyip kendinle konus. Bence o anlarda ise yarar diye düşünüyorum. Bebeginin sağlığı yerinde şükür canim, koşuyor, gülüyor, mutlu emin ol çok mutlu... Allah saglik sihhat versin hepsine canim ♡ her şeyin başı sağlık gerisinin hiçbir önemi yok ♡

Answer 4

Benim kızım 27 aylik bizde ayni durumlar artık bende dayanılmaz durumdayım tuvalate gidiyoruz ben yapamam ben silicem ben giyicem ben cikarticam ben artık ona tamam diyorum bilmiyorum ne kadar doğru ama yok öyle değil desem olay çıkıyor ablamız var daha birde o yavrumda onu yüzünden eziliyor hepimizi peşinde koşturuyor ablayı okula götürüyoruz en küçüğünü anlatıyorum okula giderken hem scoter hemde oyuncak bebek arabasını içinde bebeğiyle aliyor tamam diyorum asansöre biniyor bebek arabasını almayalım diye ağlıyor yalnız değilsiniz emin  olun bu yas grubu hep böyle sabir diyorum denilecek birsey bulamiyorum

Comments

Çok teşekkür ederim Allah hepimize sabır selâmet versin. Sağlıklı olsunlar da gelir geçer elbet bugünler. Mühim olan oto kontrolü kaybetmemek ama sipalarin masallahlari var sabır sınamak konusunda. Allah yar ve yardimcimiz olsun

Answer 5

Ben annem bizi nasıl büyüttü ise öyle büyüttüm ikincidede öyle yapıyorum öyle sendrom filanda yaşamadım. Önünü açmak demek öz güven kazanması demek olmuyor maalesef sınırlarını bilmiyorlar inat edip ağlıyorlar sadece bu yaşını değil değil ileriki yaşlarıınıda etkiliyor bu durum bizden bağımsız olabileceklerine o kadar inanıyorlarki dışarıdaki tehlikelere atlıyorlar resmen. Çok oyunlar oynarız güleriz eğleniriz eksikleri yok ama net ve sert tavırlarım var bunu biliyorlar birazda sanki çekinmeleri lazım sanki yaşıtımız değil onlar sınırımızda olmalı çocuklarımıza karşı. Bebekler yada çocuklar düzen kural sınır severler. 2 yaş artık çocuk olmanın farkına varmak demek afallıyorlar yavrucaklar sorun ebeveyn olarak bizlerde oluyor onlarda değil. Ben kendilerini duygularını açıkça ifade etmesini öğrettim ben öyle yaptım şu an büyük kızımda o şekilde okul içinde çok faydalı oluyor arkadaş seçiminde filan. Sakin olduğu her an alıp karşınıza konuşun size açıkça ifade ederse hislerini daha da sakinleşir

Comments

Evet ben de sınırlar dahilinde özgürlük tanıdım tabi ki ebeveynligimi de hissetmeli ama ne bileyim yapabileceği şeylerde vakit sıkıntımız olmadığı zamanlarda hep müsaade ettim birşeyleri kendi yapması için. Çekinme konusuna gelince özgüven konusunda sorunlar yaşayan biriyim benim gibi olsun istemem o yüzden hiç benden korksun sinsin istemedim ama genel olarak öfke kontrol sorunu yaşayan sinirli bir yapım var ona rağmen bu zamana kadar iyi idare ettim hep konuşup ciddi cümlelerle korkutmadan bagirmadan sindirmeden onu birşeylerden vazgecirebildim ama bu ara sanırım öfke kontrolü sağlamakta zorlandigim için ve onda da bu büyüme sancıları benlik ispatı hat safhada olduğu için gözümde çok büyüyor. Sonrasında ona yapmaktan imtina ettiğim şekilde muamele eden bir anneye dönüştüğümu görmek ve işlerin daha da sarpasardigini farkedip çaresiz hissetmek canımı çok yaktı. İnşallah sabır selâmet düzelir Allah'ın izniyle

---

Hepsi geçiyor hiç merak etmeyin. Hepimiz evlatlarımız için en iyisini istiyoruz. Zamanla azalacaktır biraz daha sabır

Answer 6

Ahh ahh aynı 29 aylık kızım her zaman en güzel şekilde yetistirmeye çalıştım sınırları dahilinde herseyi yapsın ozguvenli olsun dedim ama sanırım hata etmişiz asla durdan anlamiyor kulağına laf girmiyor herşeyi ben yapacam krizi yaşıyoruz ola ki evde biri varsa yada misafirlikteysek huyunu bilmeyenlerle kriz yaşıyoruz soğuk terler döküyorum artık hele ki biri saçına ellese kendini yoluyor bağırıyor elledi dye kapıyı ben acarım asansöre ben basarim oyuncak paylasmama vs vs o kadar yoruyor ki anlatamam hele ki gecenlerde parkta kriz yaşadık bağırdım kizdim bıktım dedim kolunu sıktım  günlerdir vicdan azabi çekiyorum belki görenlerde beni kötü anne olarak görmüştür ama laf dinlemiyor neymis kaydiraktan kuzenleri kaymayacakmis işte birde gidip kaydiragin önünde ki su birikintisi ile oynamaya başladı icindr ki kumları taslari elleriyle kazıdı asla durdan anlamadi üstüne birde biri kayip yanlislikla suya bassa kiyametlet koptu daha da suya girdi heryeri ıslak kayanlar üstüne düşüyor kafasina çarpıyor altina yapmış öyle bi rezillik yaşadım ki sinirimden kolunu sıkıştırdim zorla eve kattım bir daha seni götürmem dye soyledindim durdum en son göz temasi kurup evde sitem ederek anlattım yaptıklarını sanki bi tık sakinledi gibi yada ben öyle zannediyorum:/

Comments

Ayyy siz aynı bizi anlatıyorsunuz. Şükrediyorum tabi ki sağlıklı ama saç baş yolacak aşamaya geldim. Herşeyi inat herşeye muhalefet yani anlatılmaz yaşanır ki hissettigim kadarıyla aynı kaderi paylaşıyoruz. Biliyorum gelip geçici bir dönem ve benzer durumları yaşayan aileler çoğunlukta ama burda sorun bende öfke kontrolü saglamam gerekiyor ama ben de kontrolden çıkmaya başladım artık. Allah sabır versin bizlere

---

Amin canim amin bende öyleyim bu aralar sabrımı fazla zorluyor yaptığı yaramazliklara döktüğü seylere asla kızmam çocuk bu tabiki yapacak yeter ki inatlasip aglama krizlerine girmesin aşırı aglamalar inatlaşmalar oldukça benim de sabrım taşıyor