Güzel anneler. Benim kızım 9 gün sonra 11 aylık olacak. Ben ve babası dışında kimse de durmuyor kucağına girmesinde falan da değilim oda da oyun bile oynamıyor sürekli ağlıyor korkuyor. Adamlardan özellikle korkuyor amcasi dayisindan falan.
Bu konu benim için sıkıntı değil fakat parkta bile kaydırağa katacağım anda çiğligi basıyor.
Ozguvensiz ,çekingen ve diksiyonu bile kötü olur diye korkuyorum.
Ben de annemin eteğini birakmazdim misafirlikte tuvalete gitse kapısında beklerdim. O zaman akıllı Maşallah falan deselerde şu an da da aynı şekil tek başıma bir yere gitmege korkar haldeyim şu an biraz toparladım ama.
Zor bir durum benim gibi olsun istemiyorum ve endişeleniyorum.
Parka götürüyorum oynasın çocuklari görsün açılsın dış dünyaya diye evde pat pat etrafta gezen çocuk, parkta kucağından yanıma oturttugum da ortalığı kaldırıyor.
Kızım abimden de korkuyor . Konuşmasından bile abim konuşuyor başka bir şekilde başkasıyla falan. Kızıma dönüp bakıyorum ki başını önüne eğmiş dudağını buzmus sessiz sessiz ağlıyor.
Onu korkutmadan parka ,insanlara arkadaş edinmeye nasıl aliştirabilirim? Bu durum normal mi ?