Bebek ile bağ kuramama

Question

Çok üzülüyorum bebeğim 7 aylık oldu. Gece gündüz ben bakıyorum. Ama başkalarına daha çok ilgili, başkalarına gitmek istiyor başkasının peşinden ağlıyor. Aramızdaki bağ mı zayıf yoksa normal mi bunlar bilmiyorum. Kucaktan inmiyor bütün gün ben bakıyorum. Ama ona rağmen teyzesi yada başkasına daha çok mutluluk tepkisi veriyor onlara gitmek istiyor huysuzlaniyor. Bende sinirleniyorm geriliyorm. Kucağımdan atasım geliyor. Sonra üzülüyorum. Çok sinirlerim bozuk.

Answer 1

Belki stresiniz ona geciyordur tam sosyallesme zamani cevreyi taniyordur..bende gece gundz bakiyorum ama yan kimsumu gorunce oglum beni tanimiyor

Comments

İnşallah dediğiniz gibidir.

Answer 2

Canım çok normal. Bak sen bile diyorsun ki tüm gün birlikteyiz. Çocuk sıkılıyor senden. Bende de durum aynı. Hep diyorum ki 9 ay karnımda taşıdım 3 ay kustum, gecemi gündüzüme kattım, memelerim şekilden şekile girdi ama evde bir başkası olunca veya dışarıda çocuklar olunca aklına bile gelmiyorum. Sonra düşünmüyorum da hak veriyorum. Ben bile anneyken tüm hormonlarıma rağmen bazen çok sıkılıyorum küçücük çocuk mu sıkılmayacak? 

Comments

Doğduğundan beri kalabalıkta elden ele dolaşmaktan bende daha çok ağlayıp durmuyordu. Kolik ve gazlı bir bebekti. Kaynanam vb kişiler de her fırsatta ayağında durmasın göğsünde uyumasın sana alışmasın diye diye çocuk her ağladığında ver ver diye diye çocuk bende durmaz oldu. Çok yıprandım. Sürekli de aç aç, niye ağlıyor niye aglatiyorsun diye diye sinirlerimi bozdular. Karnını doyurdun mu kaçta doyurdun. Altını değiştirdin mi vb söylemler. Kendimi bakıcı gibi hisseder oldum yetersizlik hissi oluştu. Sanki kendi çocuğum beni sevmiyormus gibi hissetmeye başladım. 3 aydır ailemdeyim. Durum yone böyle olunca hala sinirlerim bozuluyor.

---

Aaa senin durumun farklı. Bana da buna benzer şeyler söylediler. Özellikle iş yapamazsın, alışmasın, şımarmasın gibisinden çok söylediler ama ben hiç dinlemedim. İlk aylar neredeyse hep göğsümde uyudu. Bende telefonu kulaklığı yanıma hazır eder bir şeyler izlerdim.

---

Maalesef herşeye müdahale ettiler. En ufak şeyi de yanlış anlıyorlar. Eşimin ailesi diye sesimi çıkarmadım içime ata ata psikojim bozuldu.

---

Sen saygıda kusur etmediğin sürece alınganlıklarını önemseme bu saatten sonra evladınla güzel iletişim kurmaya çalış. Zaten kimseyi memnun da edemezsin. Bu sana Bi tecrübe olsun. Bir daha çocuğun olursa yapacağın ilk şey ya taşınmak yada ailene kimseyi karıştırmamak olsun.

---

Biz kocamın ailesine de kendi aileme de uzakta taşıyoruz ve inanılmaz rahat bir şey. Arada sırada geldiğinde kaynanam çok karışmaya çalıştı. Sevip öpmeme bile laf ediyordu bu kadar sevme diye. Ben baktım ki bu böyle olmayacak kötü bir şey demeden lafımı esirgemedim. Çocuğuma bir şeye yasak diyorsa hayır yasak değil ben onun annesiyim ve izin veriyorum dedim. Bu şekilde rahatsız olduğum her şeyde ona kötü söz söylemeden karışamayacağını belli ettim. Oda farketmiş ki şimfi telefonla görüntülü konulurken tuvalet eğitimi hakkında akıl verdi hemen ardından tabi siz daha iyi bilirsiniz dedi

---

Haklısın aynen öyle

---

İki ay boyunca verdiğim damlaları bile bildiği halde hergun sorup durdu " o nedir verdiğin?" Diye sanki kendi çocuğumu zehirliyorm. Anne aklın mı kalıyor acaba yanlış birşey mi yaptığımı düşünüyorsn dedim." Wıyy ben ne demişim sormam bir daha '" diye tersledi beni. Bunun gibi birsürü şey. Maalesef durumlar müsait değildi. Yeni doğdu ilk iki hafta bizde kal diye ısrar ettiler. Sonra deprem girdi ben gündüz tek korkmaya başladım. Sonra bir buçuk iki ay eşim il dışında kalmak zorunda kaldı. Herşey ustüste geldi. Onlarda destek olurken köstek oldular. Lohusa sendromu oldu depresyon. Şimdi işe başlayacağım. Bakıcı tutsam güvenecek insan bulmak zor hadi buldum onun da lafını edecekler biz varken başkasına baktiriyor diye. Baksalar ayrı dert. En güzeli herkes e Uzak olmak fakat olmayınca olmuyor.