Kızım ve oğlum arasında 37 ay var, bence en ideali aralarında 3+yaş olması, yoksa çocuklar için de çok zor olur, daha biri bebekken anneye ihtiyacı varken başka bir bebek daha geliyor falan.. ama 3 yaş sonrası artık bebeklikten çıkıyorlar, gerçek anlamda kendilerine yetebildikleri bir döneme giriyorlar, etrafınızda yardım edeninizde varsa çok sıkıntı yaşamazsınız bence eğer istiyorsanız maddi manevi hazırsanız, bu eşinizle vereceğiniz bir karar zaten kızınız istedi diye kardeş olmaz. :)
Biz hamilelikte kızımla herşeyi konuştuk, hamilelik dönemi nasıl geçecek, en basiti neden onu kucağıma alamam gibi... bebek doğunca nasıl olacak, bebeğe nasıl davranacağız, kızımızla aile ilişkilerimiz nasıl olacak yani doğumdan önce olabilecek her şeyi öğrenmişti zaten ve doğumdan sonra açıkçası beklediğimden çok daha olgun davrandı. Elbette bazen arıza çıkan zamanlar oldu ama kardeşine kıyamıyordu, bize yapıyordu, yani bebeğe zarar vermediği sürece o da kabulumuzdu zaten. Biz doğumdan 5 ay önce kızımı kreşe baslattik, okula da alışmış olduğu için düzeni hiç değişmedi, bebeğim ilk 2 ay çok sakindi çok şükür o evreyi de rahat atlattık. Büyüdükçe küçük sıkıntılar olabiliyor, büyük küçüğü kıskandığı kadar küçük de büyüğü kıskanabiliyor:) ara sıra vurmalar, sac çekmeler, çaktırmadan sıkıştırmalar yaşanıyor ama şükür genel olarak iyiler. Oğlum abla hayranı zaten sürekli gözü üzerinde ne yapıyor diye, izleyip izleyip arkasından yapmaya çalışıyor, şuan 1 ve 4 yaşındalar, ikisi birden evde olunca yorucu oluyor ama bir yandan da ablasiyla oyalanıyor, abla okuldayken sürekli benim pesimde ve sıkılıyor oyalanacak şey bulmakta sıkıntı yaşıyoruz ama büyüdükçe daha çok beraber oynayabilmeye başladıkça daha çok yoluna girer sanirim her sey.
