Merhaba ,arkadaşlar kimseye anlatamadığım için buraya yazıp biraz da olsun olumlu düşünmek için içimi dökmek istedim.ben bir erken doğumla 2 yıl önce bebegimi kaybettim sonra bis gebelik sonra ardından nisan ayında Allah bana 7 yıl sonra bir kız evlat nasip etti hamilelgim çok zor geçti serklaj uygulandı.gel gelelim bebeğim 5 ay önce dünyaya geldi sağlıklı bi şekilde aldik geldik eve kayinvalidem bana hayatı zehir etti normalde iyi kadındır ama ne olduysa bebek olunca herkes kendini Bi şaşırdı lohusaligin dibini yaşattılar bana bebegime müdahale etti emzirdim elimden aldı bu çocuk bizim alıp goturcem demeler stresten 10.gun ellerim şişti hastanelik oldum kendi öz annem desen 5.gun beni bırakıp gitti yaaa lohusaydim vee en basit kimse bana Bi bardak komposto yapıp getirmedi Bi insanda kalkıp gel kızım bak bebegini böyle giydir demedi kendim kendime yapıp öğrendim herseyi.ve bunların hepsi insanlardan soğumaya sebeb oldu annem bana uzak kayinvalidem yakın Bi tabak yemek yapıp getirmedi sadece gelip bebefi saçma sapan sevmesi ölürüm kurban olurum demeler.en sonunda sütüm kesildi bebek etmeyi bıraktı oda ayrı Bi stres oldu.kimseye çocuğum uyumadı bugün yordu beni diyemez oldum her gelen eee ver bize der oldu bende o süreçte bebegimi benimseyemedim biri kucağına alsa tahammül edemiyordum bunlar sadece belirli şeyler daha çok ayrıntı var esim iyi biri olmasa kayinvalidemle çoktan bağlantımı kesmiştim ama ona kıyamıyorum şuan tabi biraz daha hersey yoluna girdi esim annesiyle konuşa konuşa bende bebegimi sarıp sarmaladim çok iyi geçmesi gereken lohusalik berbat geçti yani sanki ben Bi robottum ve bebegimi doğurdum görevi tamamlamış gibi hissettim hep. Kendi annem ve kayinpederim çok düşmediler torun sevdasına görürlerse seviyorlar ama benim kendi babam ve kaynanam beni bunaltıyor babam her hafta 2 saatlik yoldan bana haber vermeden geliyor yakın olsa tamam dicem ama bi haber verse en azından belki ben evde yokum kapıda kalcak kimse bunları düşünmüyor çocuğu 10 dk görsünler akıl vermeler bitmiyor sanki 24 saat kendileri bakıyorlar yani kızlar açıkçası şu torun sevdası beni bitirdi biri gidiyo biri geliyo kimsenin desteği yardımı yok sadece saçma Bi sevgi ve ben gerçekten. Bunaldım yüz asamiyirum tepki veremiyorum işin içinden çıkamıyorum bebeğim deseniz herkesin kucağında duruyor etmedi diye beni tanimicak korkusu bile vardı.benim gibi yaşayana anneler biraz moral vermenize talibim.
