Kendimce şöyle yorumluyorum cocuk sahibi olmayi: akli olanin yapacagi is degil, ayni zamanda da diyorum ki bu zamana kadar niye beklemisim )
Hamileyken vucudun aldigi sekil, hormonal degisiklikler, fiziksel zorluklar, ruhsal dengesizlikler, dogumda cekilen acilar, omur boyu bir emanet sahibi olmak, sosyal hayattaki gecisler.... ve daha bir suru sey...
Sonra butun bunlara sebep olan sey bi gulumsuyor, anne/baba demeye calisiyor, buzlugun kapagini acinca bile heyecandan ucacak gibi olup safligiyla seni buyuluyor, onun butun dunyasinin senden ibaret oldugunu gozunun icine bakip hissettiriyor... ve diyorsun ki, niye bekledim bunca zaman? Bir insan bir insani bu kadar sevebilir mi? Uykusunda ozleyebilir mi?....
Allah tum yavrulari korusunnn. Evlat baska bir seymis..