Bende geldim kızlar, sizinki gibi kızım şubat sonu 4yaşına girecek benim de tahammülüm bitti artık ki bu yaşa kadar bağırmadım kızmadım, 8aylık bebeğim var onu mu kıskanıyor çok belli etmiyor ama huyu suyu herşeyi değişti o masum kıbar kızım gitti yerine bambaşka bir çocuk geldi, benim de yorgunluktan tahammülüm tükendi ister istemez bağırıp hırpalaıyorum ki ben çok sabırlı hiç kızıp bağırmayan bir insandım bazen kendimi tanıyamıyorum çok üzülüyorum napcağımı şaşırdım artık, tam kardeşini uyutuyorum bağırıp çağırıyor kapıları çarpıyor, bana bağırıyor vuruyor hiç yapmadığı şeylerdi bunlar, bu akşam iyice çıldırdım az daha dövücektim o derece yani, altına çiş yapmaya başladı bu aralar, 2yaşında iken eğitim verdim, ilk defa bu akşam kakasını yapmasın mı geldiler bana bu defa cıldırdım görünce üzerinde en sevdiği pijaması vardı, çıkartıp attım çöpe sinirlenip ağladı ama anlar belki bidaha yapmasın die iyi mi ettim kötümü bilmiyorum, aman onun psikolojisi bozulmasın die die kendimi sıkmaktan benim psikolojim kalmadı.. kardeşini çok seviyor ona karşı bişeyi yok, gece 2defa uyanıyor, E tabi bebekte acıkıp uyanıyor yorgunluk, uykusuzluk çok bitik hissediyorum kendimi eşimde öyle eli yatkın destek olacak biri değil, burnu düşse eğilip almayan cinsten.. İçimi dökmüş oldum size de hakkınızı helal edin.