İlk 1.5 ay ben de çocuğuma karşı yabancılık hissettim. İnsanların bahsettiği o büyülü annelik hissi bende olmadı. Sanki benim değilmiş gibi geliyordu ve içimde sevgi oluşmadı. Hatta keşke şu an olmasa, niye bu bebek var ki. Bir şey olsa üzülür müyüm gibi garip garip şeyler. Doğum sonrası depresyonda böyle şeyler olabiliyormuş, hatta lohusa kadını yalnız bırakmamaları biraz da bundanmis. Eskiler al basması diyorlar buna. 2, 2,5 aydan itibaren ise çocuğuma bağlanmaya sevgi duymaya başladım. Şu an bebeğim 5 aylık bu his ve duygulardan eser kalmadı, çok seviyorum bebeğimi.
Sizin aynı zamanda psikiyatrik bir öykünüz olduğu için bu hisler, duygular, düşünceler daha yoğun ve sürekli olabilir.
Ben konunun uzmanı değilim fakat hiç psikolojik bir sıkıntısı olmayan birisinin bile doğum sonrası bu hislere sahip olabileceğini bilin istedim.
Şu an bilinçli bir şekilde bu duyguların ve düşüncelerin doğru olmadığını biliyorsunuz ki bu soru başlığını açmışsınız, bu durumun önüne geçmek için doktorunuza bence hiç vakit kaybetmeden gidin.
Benim kardeşim de şizofreni tedavisi görüyor, gerçek dışı düşünce ve davranışları var ve kimi zaman insan aklının ne kadar tehlikeli olabileceğini biliyorum.
Kendinize dikkat edin, yalnız olmadığınızı bilin.