Bebeğimi sahiplenemiyorum ne yapabilirim?

Question

Buraya kayıtlı olmayan ve benimle hemen hemen aynı dönemde doğuran bir yakınımın derdini yazmak istedik, acaba bebeğini tam sahiplenemeyen oldu mu?

Annelik duygusunu hiç yaşamadığını söylüyor, bebeği 42 günlük ve lohusalığı da uzun sürmemiş. Sanki eve bir oyuncak getirmiş gibiyim diyor. Normalde bebekleri çocukları çok sever ama kendi yavrusunu bir türlü benimseyememiş günlerdir ağlıyor ben ne biçim anneyim diye.

İlk çocuk. Bu ağlamaların bile aslında onu ne kadar sevdiğini gösteriyor diyorum ama bana seviyorum sadece benimseyemiyorum diyor. Çocuğu kabullenememe diye bir durum var mı? Psikoloğa gidecek bu hafta ama yine de sormak istedim.

Answer 1

Daha yeni olduğu için ilk 3 ay gerçekten insan anlayamıyor ondan sonra onun bir gülüşü oluyor insan o zaman anneliğin ne kadar güzel olduğunu anlıyor ilk 3 ay robot gibi sadece beslenmesi bakımıydi ondan sonra insan daha daha bağlanıp o duyguya gidiriyor 

Answer 2

Normal bir şey bu annelerin yuzde sekseni bence böyle hissediyor 

Zamanla oturacaktır her şey 

Comments

bende ilk çocuk tuuu aynı duyguyu nerdeyse yasadim ama şimdi dünyanın en güzel duygusuymus annelik❤️

Answer 3

Ben yaşamadım ama olabiliyormuş normal bir durum aslında doğum sonrası hormonlar çok etkili ama genelde bu durumlarda psikolojik destek almak süreci kısa tutar diye biliyorum.Zamanlada geçer ama geçen süre pişmanlığı artırır ve kendini suçlamaya döner ileri zamanlarda..

Answer 4

Bebeği emziriyormu bendede olmuştu ama bakicam vericem diyordum ama benim hamileligimde çok zor geçmişti lohusaligi çok ağır yaşadım bebeğim 8 gün kuvezde kaldı sonra emmedi çok kafama takıyorum sonra alistordik emzirince aramızda bağ kuvvetlendi gerçekten 

Answer 5

Bende de oldu hatta bazen esim disari cikarip geldiginde aaa benim cocugum vardi dimi diye o an hatirliyorum

 Seviyorum cokta ilgileniorum ama onjn sanki ablasi halasi gibi hissefiyorum kendimi. Sebebini brnde bilmiyorum

Comments

Bende öyleyim ya. Normal mi bu durum

Answer 6

Bunu yaşayan çok kişi duydum. Öncelikle asla kendini suçlu hissetmesin. Annelik müthiş güzel bir şey ama dünyanın da en zor, sorumluluğu en ağır durumu. Bir anda kucağına küçücük, savunmasız bir canlıyı veriyorlar ve birden bire bu yavrunun her şeyinden sen sorumlu oluyorsun. Kimimiz çabuk alışıyoruz bu duruma kimimizin alışması zaman alıyor ikisi de çok normal. Çabuk alışanlarımız bile illa ki ben anne miyim şimdi diye soruyordur kendine bence ara ara. Şahsen ben 9 ay olmasına rağmen hala soruyorum :) Zamanla, aralarındaki bağ kuvvetlendikçe düzelecektir. Ama bir uzmandan yardım alması çok iyi olur. İlla ki yapıyordur ama bebeğini bol boool öpüp koklaması, bebeğiyle sürekli konuşması rahatlatacaktır diye düşünüyorum.

Answer 7

Çocukluk tranvasi benimseyemeyen kimse olmamıştır ben hamile kalmak istemediğim halde çift yönlü korunma olduğu halde kaldım ama çocuklarımi benimseyememek gibi bir durum olmadı psikolojik bir durum kötü anlamda asla demiyorum sakın üstüne bastırarak diyorum kimse yanlış anlamasın ama küçükken birşey yaşamış olabilir ondan bu drumda kalmistir ama atlatacagina eminim ikisi birlikte yeniden doğmuş gibi buyuyecekler 

Answer 8

Tek kalmasın, annenin desteğe ihtiyacı var 

Answer 9

Bende aynı şekilde bebekleri cok severim kizimi da öyle seviyorum ama o cok aglayinca onunla agliyorum bu da annelik duygusu bence o bebekleri cok sevdigi icin ayirt edememis belki ama benimsemistir

Answer 10

Bendede aynısı olmuştu 15 aylık şuan yeni yeni sahiplendim.eger kafasını kurcalayan ailesel yada başka sorunları varsa ondan bebeğine kendjni vermemiştir yada gelecek korkusu yada kaygısı.mutsuz kaygılı Bi hayatı varsa kendini çocuğa bağlanması zaman alır.yada yaş gereği belli bir yaştan sonra insanın herseye hevesi gidiyor.

Answer 11

Geçeceğine eminim...Ne kadar lohusalıgı atlattım dese de hâlâ lohusa psikolojisinde oluyor insan...ilk bebek ve bebeğin öncesinde belki çok hareketli bir hayatı vardı.Bir anda herşeyden kısıtlanan bir insan haline donusuyorsun ve sürekli yardımına muhtaç bir canlı var kucağında.bununla baş etmek kolay değil...

Ben 3-4 ay kadar bu duyguyu yaşadım.Hamileyken zaten hiç annelik duygusu hissetmedim.Dogurunca geçer dedim, kucağıma verdiler benim değildi sanki...Emzirmek için yanıma getirdiler,ani doğumla sezaryenle dünyaya geldiği için sütüm yoktu.Cocugu istemedim sütüm yok alsın hemşireler beslesin dedim.

Eve döndük,her gece ağla,gaz çıkar... evde "rahat g*tüme battı da doğurdum" diye feryatlar ettim.. Hiç sabrım yoktu çocuğa karşı.Tedavi gerekirdi belki ama herkes lohusa psikolojisi olduğunu söylediği için normal saydım.3 ayı geçtikten sonra bi baktım seviyorum özlüyorum bebeğimi.Sonra herşey düzeldi.

Hâlâ zaman zaman sinirli ve bazen ofkeliyim ama kendimi dizginlemek adına savaş veriyorum.Bebegim koynumda yattığı ve sağlıklı olduğu için çok mutluyum.24 aylık oldu ve yanağımdan öptüğü anda öl desin öleyim diyorum 

Comments

Ne güzel konuşmuşsun.
İçim rahat oldu cidden.  Bende bilmiyorum sanki tek kalmaktan korkuyorum bebeğimle. Sanki bakamıyorum. Bak 6 aylık hala köyü hissediyorum. Neden o duygu gelmiyor bana. Neden birilerine ihtiyaç duyma hissi var. Bebeğimle evde tek kalmak onunla ilgilenmek istiyorum ama olmuyor. Ne zaman tam olarak düzeliyor. Dediler 3 ay dediler 4 ay 5 ay hadir 6 oldu hala aynı. Evet bazen gülünce mutlu oluyorum. Ama o korkuyu atlatamıyorum.

---

O aslında çocuğa birşey olacak korkusu.anksiyete olduğunu düşünüyorum.kaygilarin artmış gibi görünüyor üzme kendini

---

Tahmini ne zaman oturur bu annelik duygusu güzel günler ve anne bebek oyunları.

Answer 12

Yanında başka biri varsa banada ilk zamanlar garip gelmisti çünkü 3 ay annemle birlikte baktık sonra başbaşa kalkınca daha çok benimsedik büyüdükçe daha çok benimsicek ilk zamanlar anlamıyor insan

Answer 13

Ben bebeğimi emzirmedim hiç. o duyguyu tatmadım bende de aynısı oldu ilk 1 ay falan bebeğime alışamadım. Eşime söylüyordum ben bebeğe alışamadım sanki annesi gibi değilim diye, saçmalama diyordu. Acaba emzirmedim diye aramızda o bağ mı olmadı diye düşünüyordum. Şimdi parmağı kanasa dünyayı yakarım.  Bu herkeste olan bişey çok normal 

Answer 14

Evet bende öyle olmuştum bebeğim banada hiç benzemiyordu onada çok cnsım sıkılıyordu biraz büyüdükçe bebimsemeyi geç canın ciğerin oluyor 

Answer 15

Emin olsun geçici bir durum. Bende yaşadım. Hatta şöyle tanımlıyordum anlata anlata bitiremedikleri evlat sevgisi bumuymuş yani diyordum. İlk gülümsediği günü asla unutamıyorum. 2 aylıktı. O an sanki bütün hücrelerime kadar sevgisiyle dolmuştum. O gün gerçekten benimseyip evlat sevgisinin ne olduğunu anlamıştım. Kızım büyüdükçe onu keşfettikçe daha da büyüdü sevgim. Şimdi 18 aylık saçının teline her şeyimi feda ederim. Ne anne baba ne kardeş ne eş. Hiç birine benzemiyor bu sevgi. O kadar büyük ve derin. Emin olsun arkadaşın hissettikleri geçici. Kendini hiç suçlamasın. Bebeğini keşfetmenin tadını çıkarsın. 

Answer 16

Daha çok yeni çok normal benim 3. Çocuk banada 3. Cocugumda öyle oldu 11 yıl aradan sonra oldu ama şuan  canımı versem az gelir 3. Aydan sonra çok benimsiyor insan merak etmesin bu günler geride kalıcak mümkün mertebe gğzel havalarda bebeğini alıp hava almaya çıksın 

Answer 17

Var bazı annelerde oluyor sonra düzeliyor lohusa depresyonu olmuş arkadasin psikiyatri ye gitsin doktora zamanla düzelir olağan şeyler lohusalıkdan ama uzman doktor dan mutlaka yardım alsin 

Answer 18

İlk oğlumda bende de oldu kimseye söyleyemedim bni kınarlar diye korktum o düzenli hayatım öyle devam edecek sanıyordum bilmiyordum ki gece 40 kere Kalkım emicek altını alacağım kimse yardımci da olmadı ben öğreneyim diye il dışında oturuyorm yaşım küçük 21 yaşında bir anne herşey toz pembe olucak sanıyordum tabi zamanla geçti oğlum nasıl ki uyku düzeni oldu bnde mutlu oldum uykusuz yorgun anne mutsuzdur ama düzene giriyor şimdi oğlum 3 yaşında Rabb'im hepsine ömür versin:)

Answer 19

Daha bakim verdigi bisey oldugu ve karsi tepki almadigi icin bence normal. 2 3 ay civari ona gulumseyip tepki verdiginde o his gecer.

Answer 20

Bemdede oyle olmustu anne oldumu hissetmiyo gibiydim ama aslinda oyle deil ilk olunca insan bilmedi icin farkli geliyo ama herseyini yapiyo zamanla gecicek benim tavsiyem bebegiyle annem canim bebegim benim bebegim gibi konussun bide siz arkadasiniz esiyle konusa bilme sansiniz varsa esine sen cok iyi bi anne oldun cok guzel bakiyosun gibi seyler soylesin insan boyle seyleri yakinlarindan duyunca sevdi insanlardan motive oluyo